Serat sajalantrana

 • Surat Sajalantrahna •

﹍

Kénging:  Imas Rohilah

﹍

Ayah Fikri di Depok

﹍

Héy, Teu nanaon maké basa Sunda nu jagreug Ogé nya? 

 Teu Kudu milihan kecap, tuda ngomong maké basa Sunda jeung Ayah Fikri mah teu pati bisa geuning. 

Teu ngarti tatakrama basana deuih Ayah mah. 

 Ketang kajeun teu pati bener gé, asal daék wé eutik-eutikeun maké basa Sunda. 

 Aéh, na bet sasab ka dinya? 

.

 Kumaha euy, cageur? 

Sukur atuh cageur mah. 

Budak? Sukur deuih.

 Sono euy,  hayang ngareungeu deui jéréwétna.  

Basa dina telepon geuning mani baceprot jiga bapana.

 Jadi panasaran hayang ningal rupana. 

Jiga bapana teu?

 Ah..,da teu kasép bapana mah.

 Baé teu kasép gé, asal soléh wé.

 Tapi uyah mah tara téés ka luhur cenah geuning. 

 Asa hésé hayang anakna soléh teh ari bapana ramijud mah.

 Ramijud Ayah téh?, Puguh wé. Ku naon sih nepungan waé, Yah?

 SMS, MMS,telepon, geus ganti nomer gé hantem dikotéktak,bélaan nelepon ka kantor, teu boga kaéra.

 Tapi...kutersanjung.

Sarua, kahayang mah terus urang babarengan, Ayah. Tong wungkul na telepon, tong wungkul na SMS, tong wungkul na MMS, tong wungkul na surat-surat, atawa na panggih kakapeungan. Hayang terus, hayang saimah, uing jadi indung, di dinya jadi bapa.

 Ayah, nyaan, daék kékéd, hayang terus babarengan. Resep temen ngawulaan Ayah nyadiakeun dahareun,ngahuapan Fikri. 

 Arék nyaah uing ka Fikri?

 Maenya wé atuh, da kabapana gé nyoso.

 Nyoso kitu ka Ayah? Puguh baé,kacida.

 Ah, blak-blakan wé. 

Ari Ayah nyoso deuih kauing? (Kadé ulah digantikuu!) 

 Geuning jiga na SMS peuting tadi.  Jam 10 peuting, biasa entp mah. "Imiss you, honey, met bobo,yang nyenyak ya, mimpi indah.. "Hih, teu nyahoeun ari saré nu tibra mah tara diembohan ku ngimpi,cenah cek élmuwan. 

I missyou honey. Mani sok ngageleser kana angen ari maca atawa ngareungeu éta.

 Nyaho uing gé gombal, simbut butut tatambalan. 

Teu ngarti, Yah, ku naonnya?   Ongkoh nyaho gombal, tapi haté kapépéndé waé.  

Ayah, cik pangnéangan keun,  sugan rasionalitas uing ragrag diParung, ragrag di antara jajaran pineus-pineus, diantara galindengna lagu-lagu, di antara bacéprotna obrolan, jeung rabulna haha-hihi di jalan-jalan jeung tempat-tempat nukungsi ku urang kaliwatan,ku urang kadiukan. 

Geuning uing jiga leungiteun rasio.  

Ku naon Ayah? 

Imiss you honey,sababaraha kali diucapkeun ku Ayah? Teu kaitung. Jadi racun, Yah. Nyaliara sakujur awak. Ieuuing jadi gering.

 Heueuh, Ayah mah kalah ngawilujengkeun,selamat cenah, selamat bobo.  Bobo téh regas, ropoh. Ayah.  Rapuh teu nyaho ropoh mah. 

Wilujeng ropoh! Honey téh madu atawa sayang, sayang madu? Hih teu balég! 

Sayang madu, sayang nyiruan. Mun kagamahan sok napuk, sok nyeureud nyiruanana.  Karebi weh,  jamomom, paranas tiris, hésé cageurna, kitu?... Embung ah! Madu, téh basa Sundana mah maru.

 Ayah, mani keukeuh atuh ngajak kawinka uing.

 Uing daék kawinka Ayah lamun Ayahna teu boga honeynu séjén.

 Apan Ayah boga Ibu, indungna Fikri.

  Éta nyiruan keur uing, maru (lamun uing daek kawin jeung Ayah!).

 Lain,uing yakin, lain galak bebenger, antrag-ontrog atawa néngtéréwélang jejenggut.

 Lain kitu, tapi galak lemes nu matak ajrih téa geuning. 

Paling Ibu ngama'lum kana rasa haté urang, da Ibu mah soléhah,kabadé tina sorot panonna basa ku Ayah ditémbongkeun potretna (uing maksa kaAyah harita geuning,hayang nyaho ka Ibu).

Paling Ibu nganggap uing adina, anu kudu dihargaan,jeung dipikanyaah. 

Embung, ah, sikep kitu leuwih nyeureud. 

Ceuk Ayah, mun embung jadi madu, Ayah rek 'nyorangan' heula. Terus 'duaan' deui jeung uing. 

Harita geuning mani sumanget jeung daria.

 Gagabah Ayah, kawas nu teu ngarti agama.  Keur naon hadis apal sohéh-doipna. Teu eucreug Ayah! 

Naon dasarna, éta napsu! Barina ge uing mah embung ngabengkah keun rumah tangga batur, cadu, pantang, narah, sieun pegat rahmat Gusti ka uing gara-gara éta.

 Tong kitu,Ayah.

 Rék dikumahakeun Fikri?  

Ayah, wayahna nya, wayahna cek uing gé, ieu surat mangrupa jawaban pamungkas keur Ayah.

Bongan na telepon teu ngarti waé, papahareup sarua beletna, kalimpudan ku pipikiran nu pondok.

Mani neugtreug geuning Ayah mah.

 Enya diaku, bogoh mah bogoh tapi weureu. Weureu kupadungdengan batin. Uing embung didua, uing gé embung ngaruntagkeun rumah tangga batur.

 Kitu tah. Hubungan urang salah gedé Ayah, apan geus dijéntrékeun. Tanya wé dada nu pangjerona, bingbang ta henteu?  Mun enya bingbang ngabarungsinang, nyaan salah. Ku dasar éta, kulantaran uing teu weléh bingbang ngabarungsinang, tepi kadieu urang téh, Yah.

Panggih nu kamari, éta panggih nu pamungkas.

Mun Ayah ngotéktak nomer telepon deui, moal, moal kapanggih, moal bisa. Sabab dipindingan.

Pindingna aya diri uing sorangan, bentengna pageuh na dada uing sorangan.

 Yah, ngarti nya.

 Keun pepegan wé haté urang ku diri urang sorangan. 

Pasti nyerina, pasti peurihna. Mimiti, kadituna mah bakal biasa deui.

 Hampura uing nya,Yah! Hampura. 

Ayah, ulah poho, wawarkeun ka kaom ibu sabuana, awéwé samodél uing lain ancaman pikeun katengreman rumah tangga arinyana. Nya Yah, nya!  Ka asup ka Ibu tangtuna gé.

 Bisi teu ngarti basana, ku uing engké diganda jeung tarjamahnana basa Indonesia. Lucunya, Yah!

 Enya lucu jiga jeruk nipis diparfuman.

Bye....

Cibitung, April '05 

Uing

--------------------------------

﹏

Di salin tina kumpulan

Surat Cinta Pangarang Sunda

Serat bulan opat welas

 Serat Bulan Opat Welas

.

Ku Étti RS

.

Haturan salira, raja nu ngancik di karaton haté kuring.

 Bulan geulis pisan nalika ngedalkeun rasa dina ieu seratan, rasa nu ngurunyung kajurung gandrung dina mangsa bulan hurung.

 Rasa nuhibar tina katineung nalika urang guntreng ngararancang jodo langgeng. Harita urang padungdengan utang-itung patepung di balé nyungcung. Harita urang pada-pada bungangang, hayang geura nyeuseup kembang nu bakal meleberna peuting munggaran.

Tos kaopat kali bulan moncorong, nanging iber ti salira lebeng ngampleng.Hariwang duriat pegat kasibat, honcéwang pasini saukur ngimpi.

 Abdi alim bulan opat welas saukur janten kawaas. nanging hoyong bulan méncrang ngawujud na poé gumawang, dina poé panganténan.

  Kamana atuh salira, taya sumping taya warta.  Telepon teu embol-embol, és ém és gé beuki simpé. 

 Piraku tos lali deui kana Lagu Asih ti Jayagiri, nu harita ku urang disanggi teras di hariring keun bari suka seuri. 

 Sakapeung hariwang téh sirna mun émut kana seratan salira. Émut kénéh nalika abdi ngintun és ém és kieu unina ?: 

Nyingray deui mega bodas nyingray deui, Ka tiup angin katiga nu datang dadak sakala Anggang deui batin urang anggang deui Kasilih panyinglar asih nu sumilir matak peurih Geuning tresna nepungan kokolebatan Kawas venusnu nembongan kakapeungan Harita saliran gawaler, éstuning kumatak teger :

 Rasa sono tur rasa nu sanésna ka salira dugi ka ayeuna henteu robih.

 Sing percanten, kasalira tetep mikangen. Hapunten nuju seueur lereskeuneun.

Duh éta kalimah ku matak bingah.

Sanaos kalimah singget nanging matak nambihan sumanget, ngandelan duriat tur kageugeut.  Ieu rasa beuki nganteng tur kahoyong beuki keyeng,sumeja pasrah ditikah. 

 Panginten salira gé émut,salajengna urang tepung sok sanaos mung salangkung.  Urang sami-sami gandrung nanging waktos teu ngajurung.Salira miang deui margi pancén parantos nganti.

 Kuhoyong ceurik lolongséran,narah dikantun mangbulan-bulan, hoyong muntangan panangan sangkan urang tetep sasarengan. 

Nalika badé papisah, cipanonn gadadak bedah; sanaos salira ngabeberah hatémah tetep marudah.

Ayeuna rasa geugeut bet ngareunteut sabada serat salira ngadadak saat. Palangsiang salira nuju kabéngbat. 

Harepan éndah sareng katugenah paselang noélan rasa. 

Rasa kaduhung manggunung-gunung, naha urang make tepung. 

Lebar teuing cipanon kantos ngagelar, ngagarajag awor katresna kakelar. 

Sakeclak sajuta asih, sirna kasesah kapeurih. Nyalangkrung cimata cinta, maseuhan dada salira,  boa-boa ... Ah, ieu haté rungsing baé, diborogod kasono kuhoyong pacaket baé. 

Hapunten abdi miasih kaleuleuwihi, dugi ka panyawang ka mana-mendi. Salira téh pangreugreug ati, numawi abdi inggis salira lanca-linci. 

Abdi tetep satia ngantos salira, lir satia bulan purnama nu tetep mabra.

Katineung ka salira tetep gumawang lir gumawang cahaya bulan nu teu elehku jutaan lampu nubaranang.

 Jungjunan, rajana haté kuring, tah dangukeun lagu Hariring nu Kungsi Nyanding ...

caang bulan opat welas,narawangan ati bangblas!

Dayeuh Kadeudeuh, 2005

---------------------------------

﹏

﹏

Di salin tina kumpulan

Surat Cinta Pangarang Sunda

Serat asih tiArafah

Ku Étti RS

Assalamualaikum warohmatullohi wabarokatuh,
Mugi Allah nangtayungan urang duaan tina bahla tur codéka.
Salira percanten teu, ieu serat dianggit sabada abdi napakuran langit? Tengah wengi nalika simpé tanpa tepi, abdi nyaring kageuing kunu ngirining. Sihoréng kirining asih ti Salira,ngageuingkeun abdi pikeun sujud ka Mantennana mangsa tibra.
Tamat solat, na pangémut bet ngolébat kilat langit. Abdi ngalong tina jandéla, hoyong ngantebkeun rasa, hoyong padungdengan na peteng peuting.
Neuteup kaluhungan Maha Karya Anjeunna, ras ka diri nu laip tanpa tanding tapi sok agul ku kaluhungan rasa cinta, rasa nu teu wéléh ngayun-ambingkeun haté urang.
Lajeng émut kasalira, teras nyerat hoyong naros naha leres rasa urang sapagodos, naha enya rasa tresna mapakan karya Anjeunna.
Kacipta teu, harita tirisna taya tandingna. Hawa téh ku nyecep pisan, nyulusupkana sungsuam;maragatkeun tulang-tulang. Kampuh ngan mampuh meruhkeun ibun, tiisna tetep nyaksrak saawak-awak. Subhanallah! Nalika kasawang raraysalira, tiris téh ilang dadak sakala, rasa nyecep kasilep kangen. Ku pangémut, éta pisan kaluhungan rasa cinta téh.
Cobi lenyepan, apan rasa cinta gé ciciptan Mantenna nu dipaparinkeun ka manusa kalawan puguh mangsana tur puguh ka saha-sahana.
Gusti Allah maparin rasa asih téh teu sagawayah. Buktosna, rasa cinta urang teu dirarancang ti anggalna, bet ujug-ujug renung sirung-sirung gandrung. Bibit-bibit asih teu tiasa disapih, malah ngancik na sanubari.
Kalih ti éta, saéstuna asih abdi mung tumerap ka salira, teu tiasa dialihkeun ka nu sanés. Sanggem abdi mah, éta téh luhung, ahéng, ajaib!
Duka sabaraha lami abdi neuteup langit téh. Ébat sotéh wiréh ngupingnu ngaos ti pondok palih wétan, rupina mah salasawios santri nu mulih tahajud diteraskeun maos Quran.
Kakupingna mah santri istri, sorana halimpu ngusapan kalbu.
Ari nguping nu ngaos téh sok émut kana és ém és ti salira:Aini, kaéndahan ayat Quran nu digalindengkeun kalawan hadé, bakal mampuh ngaruntuhkeun tangtungan; kalebet ngirut duriat.
Sapertos dongéng Aa Gym, saurna téh anjeunna kataji ku Téh Ninih waktos ngadangu Téh Ninih ngaos Quran, nya tangtosna gé sanés mung saukur ngaos tapi ngaos nu hadé, leres lafad sareng mahroj tur galindengna matak tingtrim.
Pami émut kana éta és ém és téh abdi sokasa leutik, rumaos teu tiasa maca Quran sakumaha nudi gambarkeun ku salira;bujeng-bujeng kana halimpu tuda ngalafadkeunana oge abdimah sakapeung teu merenah.
Duh, naon pikatajieunana diri abdi kanggo salira.
Pangulinan abdi mah café, karaoké, bioskop, sareng panggung pintonan; taya lolongkrang pikeun diajar maca Quran nu hade da wangsul téh sering wanci peuting jempling . Janten, perkawis daya irut mah rupina sanésku tiasa ngaos waé. Buktosna, salira kataji sanés kumargi abdi nyari maca kalam Ilahi.
Puji sukur ka Nu Maha Agung abdi tepang sareng saliranu teu kendat maparin panggeuing diri. Ngalangkungan telepon nu teu towong, dina alarem kangen saban sonten, dina misscall sono saban lohor; dina kirining asih saban wengi, dina és ém és nu mépéndé haté, salira teu bosen ngémutan sangkan abdi teu hilap netepan. Abdi bagja dipitresna kusalira, abdi reueus dipideudeuh, abdi ajrih dipiasih. Bagja rajaning bagja nalika salira ngawitan nyebat ‘aini’.
Bagja awor sareng éra-parada. Naha payus abdi disebat ‘aini’, ‘biji mata’, ‘buah soca’ atanapi ‘kembang soca’? Raraosanmah éta sesebatan téh matak sesebitan ati, asa luhur teuing, asa éndah teuing.
Abong salira nuju kataji, maparin nami téh kaleuleuwihi.
Alam wuwuh mongkléng, taya gurat sumirat di langit; nanging ati hurung ngempur hibar sumirat duriat. Damar sewu parentul minuhan kalbu, kalangkang salira ngahibaran palataran rasa; ieu, hiji buktos kaahéngan cinta téa.
Dina jempling peuting taya keueung margi diréncangan kugeter kangen salira tika tebihan.
Asih salira ka abdi karaos éstuning wening, sanés asih nu palidku birahi, nanging nitis tina rasa welas lir welas asih Nabi Isa ka umatna.Kanyaah salira disarenganku sabar lir sabar Nabi Ayub tumampi takdir. Kadeudeuh salira dibeungkeut kateuneung lir teuneung Nabi Musa nanjeurkeun syiar. Duriat salira disimpay héman lir héman Nabi Muhamad kapara garwana
Angin ngagilisir mipir kulit.Hawar-hawar palih kalér sora dzikir, bet gumeter kana angen. Asa geter kaNu Langgeng waktos husu turut wukuf, asa rasa anu léah waktos sumerah di Arafah.
Subhanalloh, cinta téh rasa nu pangkawasana margi mampuh meruhkeun rupining rasa:, rasa ceuceub janten deudeuh, rasa geuleuh janten geugeut, rasan géwa janten tresna, rasa sirik janten asih, rasa sombong janten sono, rasa keueung janten ludeung,rasa marudah janten pasrah, adigung janten tawadu.
Ahéng ! Cinta nusétra ngawujudkeun rasa tur geter nu bedas ngorédaskeun kabedang.
Nalika urang sami-sami kapentang gondéwa tresna, Abdi terang cinta salira éstuning nyacas tur bodas; ogé salira uninga, duriat abdi kiat tur natrat.
Antawis urang sami ngangken yén rasa kangen sami-sami nganteng, nanging mung Mantenna nu wenang mahat-maheutkeun kahoyong tur kakeyeng urang.
Percanten teu, abdi anteng ngeyong tineung dugi ka adzan ngagalindeng. Sabada ahir kalimah takbir, abdi sadar yén hariring cinta mekarnu ku urang digelar kasengker ku tembang gahar: salira baris nyandingkeun ceungceuman nu tos lami ngantosan. Kantenan turih jamparing asih téh teu kinten peurih.
Dina leresan ieu bet aya rasa hangham ka salira, naha di salira gé sami ngancik rasa peurih?
Sanaos batin salira kaseuit tangtos mung sakolépat da geuning pameget mah arang ngumbar batin kumalayang. Pameget mah langkung tapis ngolahkeun pikir tinimbang ngolahkeun rasa, ari perkawis cinta kapan seuseueurna mah perkawis rasa.
Abdi ngartos naon margina salira milih rabi tanpa asih, margi salira langkung ngajungjung sawarga tina dampal sampéan indung.
Wilujeng jungjunan. Mugi urang dipaparin Asih Nu Tanpa Tanding.
Wassalam.
Dayeuh Pangreureuhan,Januari 2006

——————————

Serat katresna kanggo Salira

Sakatampina ieu serat, mugia salira aya dina ginanjar kawilujengan.
Moal boa salira tumanya,aya naon lalaki nu geus lawas kahalangan mangsa bet ujug-ujug nyuratan?
Leuheung keneh tumanya kitu mah,da nu di pikahariwang téh:Surat ti saha ieu? Saha ari Asép Ruhimat téh? Leuh, tada teuing ieu haté nyérésétna.
Dua puluh opat taun katukang urang papisah téh, Akang ka kulon (Bandung), salira ka wétan (Cikembulan), puseur kabagjaanana mah apan di Tasik salila kurang leuwih dua taun.
Ah, Akang mah moal poho,ngaran anjeun Siti Mulyani.Dedegan jangkung lenjang,kulit bodas dipasieup ku karangnu nyéngcélak dina angkeut beulah kénca.
Ari sesebutan, babaturan salira méh sa asrama (Asrama SPG di Dadaha Tasik) nyebut ka anjen téh Siti,  Béda da Akang mah apan sok Yani atawa Yan; baé.
geulis.cek Akang harita, basa hiji waktu ulin ka Salopa.
Méméh ngajawab. Kaaahh aya naon, Kang? Gelenyu mah geus miheulaan, imut nu matak kareueut. Kitu kabiasaan salira, méméh ngajawab téh sok ngagelenyu heula.
Matak deungdeuleueun jeung dédéngéeun tug nepi ka ayeuna.
Duka naon rusiah nu aya di diri Akang téh.
 Enya, rusiah pangna harita salira daék tug dugi mika geugeutna jeung Akang. Da ceuk saréréa ogé dedeg katut rupa Akang téh taya pulunganeunana. Malah jangkung gé apan méh ganjor lima sénti, komo mun pareng salira maké sapatu jéngki, sok matak éra ku nu nénjo, pangpangna mah Akang sok asa jadi pohara pendékna.
Kungsi sakali mangsa Akang nanya ka Euis, batur sakamar jeung sa asrama salira anu urang Salopa téa,  Is, bener kitu Yani téh bogohna ka Asép?.naha asép maké nanya kitu,. Batan ngajawab mah, Euis harita kalah malik nanya.Hayang ngécéskeun saenyana mah pangna Akang tumanya kitu ka Euis téh, tapi ari dipikir-pikir asa leuwih pas upama langsung tumanya ka salira.Ngan hanjakal  tepi ka ieu Akang nyieun surat, éta pananya téh teu kungsi kedal.Saban tepung hayang sapok pokeun, tapi teu pok baé. padahal mah éta téh penting keur Akang mah, sieun salira ukur bogoh pupulasan.
Tapi, ah,piraku da karampa ku rasa batin ogé yén salira bogoh enyaan.
Malah apan kalah salira anu  miheulaan nanya, sari-sari cangcaya ka Akang. 
Kaduhung puguh salila urang hubungan téh teu kungsi silaturahmi ka ibu-rama Yani. Atuh lapur tepi ka urang pisah ogé teu apal di mana panganjrekan salira. Semet apal ngaran tempatna baé, Cikembulan. Pajar teu tebih ti Pangandaran, cek salira harita.Persis na caket pasar, tangtuna ogé Pasar Cikembulan.
Kumejot tug ka ayeuna ogé hayang mapay raratan, tapi sok kandeg, sieun ku maonam.
Tapi Akang yakin, upama sakali waktu tepung jeung salira, rupa jeung dedegan salira moal tepi ka pangling. Najan, pastina ogé,  salira geus reuay budak, jiga Akang baé ayeuna.
Ari pareng Akang piknik ka Pangandaran sok imeut niténan istri-istri nu aya di ditu.
Enya, sugan jeung sugan tepung jeung salira. Sugan waé,  cek haté. Yani keur ngasuh budakna ulin di basisir.  Leuh, kacipta, boa leuwih éndah tepung ayeuna batan dua puluh opat taun ka tukang.
Hayang teuing urang duaan mulangkeun panineungan ka mangsa-mangsa ka tukang.
Tapi hanjakal, najan mindeng ka Pangandaran can pareng kawénéhan tepung.Kungsi sakali mangsa Akang tumanya ka ombak laut nuting jelegur, batu karang nu ngajegir, jeung ka guha nu meredong poék.maranéh kungsi nénjo yani ngulampren kadie??.
Kabéh ogé nga bigeu, taya nu ngajawab.
Padahal Akang yakin maranéhna kungsi kaanjangan ku salira.
Kitu deui basa ka Pasir Putih,sabab yakin salira kungsi ka dinya, ti mimiti kikisik, lambak nu ting siriwik noelan bitis, tug ka tangkal nu dahanna nyodor ka laut di lelekan, lapur taya nu méré raratan.
Ana dipikir-pikir, enya geuning Akang téh ka bungbulenga nana.
Harita ukur bisa nyipta-nyipta yen salira kungsi ngabring jeung barudak kalebah dinya.Hayang sajung jungeun Akang ka Cikembulan, da cek salira ogé teu tebih ti Pangandaran téh.Jeung hamo bireuk mun nanya ka urang di dinya ogé, da apan salira mah asli lahir di dinya.
Tapi nu teu kacipta téh upama tepung jeung salaki Yani, kudu kumaha Akang nyarita. Sieun kalah jadi bancang pakewuh, ngaganggu kana katingtriman jeung kabagjaan salira.Mangkaning, inget kana omongan Euis harita, yén pohara ngunek-ngunekna salaki anjeun ka Akang harita.
Cek Euis kénéh, harita salira kungsi ceurik midangdam Akang,saméméh dirapalan téh. Pajar hayang pendak heula najan ukur sakocépat.
Deudeuh teuing geulis  'hampura Akang. Salira, cek béja anu tepi ka Akang, nikah sasat kapaksa sabab Akang teu kedal omong nu bisa jadi cecekelan salira.
Atuh bisa di cindekkeun, salira nikah téh sabab keuheul ka Akang.
Enya, rumasa, Akang teu kungsi nunda carita.
Tapi Yani kedah terang pangna Akang kitu, lantaran harita Akang keur nyanghareupan kuliah anu sakitu tangelna.
Enya, apan kakara gé tingkat hiji harita téh, ari salira sabada lulus ti SPG téh apan langsung diangkat pagawé nagri.
Teu, teu rumasa niat sulaya.Jeung, teu rumasa mutuskeun deuih. Cindekna, tepi ka ayeuna ogé urang duaan teu kungsi mutus keun hubungan.
Éta di antarana pangna duriat Akang tugka ayeuna teu daék pegat, duka ari salira mah.
 Ah,boa-boa salira mah 
Harita,saréngséna ujian semester Akang ngahajakeun mulang ka Tasik.
Barang jol, bibi Akang hariweusweus, cenah kadatangan tamu lalaki urang Pangandaran, ngangkenna pisalakieun Yani.
Nepikeun talatah majar Akang tong nga ganggu sabab moal lila deui salira baris rumah tangga.
Malah, cek bibi kénéh, Yani gé geus dua minggu mulang ka Cikembulan. Minangka buktina, éta lalaki anu ngangken pisalakieun salira téh mikeun bungkusan nu eusina jékét almamater anu kungsi ku Akang di anggo keun kasalira.
Hese nerang keunana kumaha kaayaan haté Akang harita. Seug komo taya iber heula ti salira.
Ah,tungtung na mah tamaha waé kana nasib. Kacipta kusalira ogé,  geus diimpleng baris tepang, ari heg kalah tepung jeung kaheneg,kakeuheul, jeung kakuciwa.Teungteuingeun geuning salira téh. 
Teu kuat harita kénéh Akang mulang deui ka Bandung.
 Salila dina béca nuju ka terminal, kabayang kaayaan asrama tempat panganjrekan salira. Kabayang korsi paragi diuk Akang jeung salira diruang tamu.
Kabayang kamar salira anu geus kosong lir kosongna batin Akang harita.
 Kabayang tempat-tempat anu kungsi kasaba ku urang duaan. 
Di Imeut imeut taya nu kaliwat. 
Untung na ti Tasik téh geus rada poék, jadi taya nu nangenan panon Akang juuh ku cipanon.
Lila Akang teu mulang ka Tasik,babakuna sieun kasuat-suat.Malah harita dina haté aya patékadan moal balik deui.
 Ari heg enya, Akang ayeuna meunangkeun urang Majalaya tug nepi ka galituk ku budak, atuh taun kali Akang mulang ka Tasik deuih.
Lamun téa mah Alloh mareng keun urang patepang,bisa jadi batin urang duaan hayang mulang deui ka mangsa katukang.
Atuh moal boa kasono téh baris tamplok ngagulidag, hal anu lumbrah.
Ngan, poma tong aya harepan bisa ngahiji sabab geus beda mangsa jeung kaayaan; kabagjaan urang baheula can tangtu bisa sarua jeung ayeuna. 
Eta sababna, lalakon hirup urang duaan, urang sidem baé.  
Tapi, najan kitu, katresna jeung duriat nu teu kungsi pegat mah taya lepatna mun ku urang duaan terus dipageuhan,dipatri dina haté kalawan teu diucah-acéh ka batur hirup ayeuna.
 Sakieu waé surat katresna ti Akang, mugia salira aya dina kabagjaan, ginanjar kawilujengan salalamina. Amin ya robalalamin 

Cimahi 24 Nopember 2004

nu mikasonona

[Asép]
Kénging: Asep Ruhimat

Wilujeng wengi diary

PEUTING téh teuing kusimpé,jungjunan, peuting nu malidkeun panineungan tadi beurang.
Kalangkang urang duaan, lalampahan urang duaan, jungjunan,
kumayang deui dina ingetan! Basa urang ngambah katresna, basa mulang ti kota rek kaBolenglang, basa nganteur salira mulang, ébréh némbongan.
 Harita langit soré béar marahmay, jomantra atra lénglang. Sang surya leuleuy sorotna, nyaksian urang nungaléngkah paduduan di jalan satapak, jalan numeuntasan pasawahan.
Léngkah téh teuing ku anca,manjang keun lalampahan,ngarah henteu gancang-gancang cacap.
Da kitu mun haté kebek ku cintamah,rasa kaancikan hèabna sungkan papisah, dunya ulah hayang mituray, waktu kudu tunduk ka nu keur patuyun-tuyun.
Ulah ganggu, teu kaci mun nyisikudi.
Harita..., ah, aya ku éndah salira meulitkeun asih kana ati, ku harewos nu haroshos.
Kang, cinta téh éndah, nya?
 Lir sajak leubeut ku majas,
 lir langit taya tutugan,
 lir béntang baranang,
 lir kembang arum ambeuna. Cinta urang mugia manjang kasubaya rumah tangga!
Sora salira dina héab na napas, lir angin nu rintih, tintrim, niis keun batin.
Haréwos salira sumarambah kana bayah, matak tigin dina asih, palias rék jalir jangji.
Mugia niat salira, hayang cacap ka rumah tangga, masing kateda Ku Nu Kawasa.
Léngkah ngarandeg di hiji mumunggang peuntaseun sawah.
Urang calik sisi gawir,paduduaan, reureuh sakedapan,nyawang sawah ti mumunggang.
Salira muragkeun mastaka dina taktak Engkang nu oyag ku hégak. Kembang eurih warna kapas katebak angina soré,ngaléngléong kakalayangan,terus eunteup dina rambut mayang salira.
Ku Engkang diusap dina hégak tresna nu jembar.
Jaga éta rambut téh bakal leubeut ku malati. Kembang papaés di taman sari para déwi,kembang lambang ka sucian para dayang,malati silib sajati ning asih, dironcé sina meulit dina sanggul salira.
Ah..,. jungjunan, asa nyeblak nyawangna.
Malati lambang kasucian asih bakal meulit dina korsi jatukrami,silib asih yén urang jadi rarabi, asih nu sumanding masing seungit siga malati,palias laas ku mangsa, paralun ka purba ku jaman.
Ah.., asa hayang geura tepang jeung jaga, tepangna cinta dina ijab kabul ngarapalan.
Jungjunan.., teuteup salira harita neuteup na amparan sawah. Cek salira, lalampahan cinta dina amparan rumah tangga lir patani nu miloma sawah, lir patani dalit jeung Nyi Pohacina.Temen wekel ngolahna, tulatén miara paréna,nyinglar hamana, ngagemuk nu di pelakna, nyieuhkeun manuk nu ngahélaranana, bari teu petot ngalirkeun cai kana kotakanana, tangtu bakal kapetik hasilna kaala buahna.
 Mugia sing kitu, jungjunan.
 Acining Pohaci aya di salira, Engkang mah kadar nu miarana, nu ngagemukna, nu ngajagana, nu nyeboranana.Engkang patanina, salira Nyi Pohacina.
Silih titip keun asih, silih talingakeun rasa, malah mandar buahna kaala, rasana kateda ku urang duaan.
 Nyawang langit ku rasa cinta,
 jungjunan.., éstuning teu karasa. Urang uplek silih teuleuman rasa, urang ngencarkeun katresna, kokojayan dina ulekan kanyaah. Ari wayah teu dipiroséa, terang-terang sang surya ngalayang murag ka jurang sareupna.
 Terang-terang layung geus hurung. Mancur lir emas sinangling, lir teja gumilang.
Éta sumirat layung,  jungjunan lir cinta urang duaan, hurung mancur ngahibaran sukmaning  asih! Harita tonggérét ngageuing lilir, nitah urang mulang kasarakan.
Mémang urang kudu mulang,kudu mungkas carita tresna poé éta. Padahal duriat masih ngawang-ngawang, asalewang mun paturay, najan paturay saheulaanan.
Jungjunan, urang ulah kamalinaan, bisi aya sandékala, da cenah, sareupna sok ulayaban. Bisi ngancik dina sukma urang duaan, temahna matak cilaka.Kapan cinta mah ngan semet subaya,semet paantel rasa. Ulah liwat tieta.
Ah..,. jungjunan, ngalayang deui dina ciptaan tadi beurang urang duaan, di kota sukan-sukan,ngebrehkeun cinta dina poé cinta.
Najan, cenah, éta carita budaya wétan, tapi da bongan urang keur silih cinta, éta mangsa ditarima, najan teu hayang sagalana ngiblat.
Lantaran sajatining cinta mah silih jaga.
Ari cinta sajati nyaéta nu teu silih hinis. Cinta urang mah aya dina kalangkang kaimanan, jungjunan.
Cinta asih sina suci, sina jadi cai talaga nu ngemplang hérang.
 Jaga ogé urang nuboga, sagalana jang urang duaan!  Ngarah cinta jadi bukti, teu jalir kana jangji, tetep tigin dina suci. 
Léngkah urang duaan najalan satapak, dianteur  kuhaleuang cinta.
Aya tembang,aya asmarandana,aya kawihnu ngusapan rasa.
 Harita hawar-hawar dina haté Engkang, aya tembang nuka cinda éndahna, tembangnu palias sumbang.
Haleuang éndah, nu baheula sok dihaleuangkeun di sakola. Lagu Layung Gandrung, rumpakana endah kacida, yasana Bakang Abu bakar.
Enya,. nya, jungjunan'  mun urang boga jangjang, meureun hiber paduduaan. Di langit nu paul urang pataréma cinta,maheut keun subaya.
Subaya cinta pikeun ngajugjugan alak rumah tangga.
Ah.., jungjunan, dinawengi ieu Engkang ngaherang, mapay keun deui panineungan tadi beurang. Beurang nu seungit ku kembang tresna, beurang nu caang ku sumiratna cinta. Keun waé picisan ogé, keun waé séntimental ogé, da baturmah moal ngarasa siga kumaha rasa urang harita.
Jungjunan.., sing tibra, sugan sukma kumayang, ngalalakon dina impian asih, hiji adegan cinta urang duan. Da Engkang mah asa guling gasahan,jungjunan! Émut waé kasalira.  Salira bet kapiraray baé.
Peun ah, Diary...
Geuning wanci tos janari

﹏
Kénging: usman supendi
﹏
Di salin tina kumpulan
Surat Cinta Pangarang Sunda