Saung katineung

 CARITA PONDOK

 

"SAUNG KATINEUNG"

Saban poé minggu mah, réngsé solat subuh téh sok langsung morongkol deui.

 Béda minggu ayeuna mah, isuk-isuk gé geus leuleumpangan.

 Méméh balik ka imah, ngahaja nyimpang heula di kebon jagong ki Oleh.

 Geuning geus leubeut. 

Geus pada apal kabéh urang dieu mah, mun hayang jagong di kebon ieu kudu daék heula tarung panco jeung Ki Oleh, nu bogana.

Teu jauh tidinya, maplak tatangkalan endah diharudum ibun.

Ka belah kulon, teuteup eunteup di saung laeutik sisi sawah Haji Nono.

 Matak nineung matak waas.

 Kleung angkleung ingetan ngahaleuang ka mangsa keur leutik sok ulin bareng Dedi, Kokom jeung Lilis di saung éta.

 Gogonjakan, ngoyag- ngoyag tali bebegig. Manuk hariber.

 Jiga ayeuna, manuk silih udag.

 Panon poé geus ngeteyep rék nembongan. Kuring ngarénghap panjang. 

Teu karasa, Gusti, geus jauh ngulur umur, geus moal bisa dieureun-eureun atawa mulut nu geus liwat.

 Balik ka imah, brus kuring mandi di sumur tukangeun imah. Mun pareng genah gegejeburan, sok poho batur nu ngantay rék milu ka cai. 

Geus rényom kadéngéna. 

Si bibi rék nyeuseuh mah, ki Momo rék miceun mah, Nyi Mimin rék ngisikan mah, jeung nu séjénna. Atuh réngsé

mandi téh kabéh pada ngékéak. Puguhing ki Momo mah, teu weléh bari nyindir.

“Abong lila bubujangan, mandi gé lila.

 Iraha kawin, Jang?” 

pokna bari seuri ngahahah.

 Geus remen nu nanya kitu téh, tapi sok tara dilayanan.

 Bubuhan kakeuheul geus manteng.

 Mun

seug ki Momo lain kolot, geus titatadi ditalian di tangakal balingbing pipir imah.

 Katempo manéhna ngaleos, sengit haseup bakona néjéh liang irung.

Dijero kamar kuring ngarahuh.

 Panon anteng melong eunteung. 

Geuning nyaan katempo pisan geus kuduna mungkas lalagasan.

 Umur sakieu di lembur mah moal teu pada nganaha-naha can boga pamajikan téh. 

Tapi da nepika ayeuna, mumul kawin téh. 

Lain teu payu, geus

aya nu harayangeun mah.

 Mumun mah,

 randa Isah mah,

Téh Ninih mah,

Kokom mah,

Lilis mah,

 Dedeh mah.

 Kabéh gé saropan tur gareulis manis. Nya kitu téa, kuring resep kénéh léléngohan.

 Lain sieun, lain teu boga biaya.

 Puguh wé gawé mah geus kawilang lumayan. Tabungan di bank geus meujeuhna keur rumah tangga mah.

 Kumaha deui, haté embung baé méréan. 

Teu bisa dipaksa-paksa.

Kadieunakeun, geus tara aya deui nu nganaha-naha, iwal ki

Momo wé nu bangor kénéh ngaheureuyan kuring sual kawin mah.

 Kitu deui nu di imah, geus sieun mun nanyakeun sual kawin téh. 

Éta gé tisaprak kuring mudalkeun kaambek kanu di imah lantaran hayoh ditanya iraha kawin.

 Murang-maring sagala disépak. Adat kuring gedé ambek. Tisaprak kajadian éta,

urang imah teu wani-wani deui nyeungeut amarah kuring.

 Sensitip ngomong sual kawin mah.

Awéwé-awéwé nu mimitina ngadeukeutan kuring ge ayeuna mah geus tara datang ka imah deui. 

Kabéh geus ngarasa bosen nungguan kuring. 

Béja mah Mumun can lila kawin jeung Kang Dadang,

urang Majaléngka.

Randa Isah teu kuat hayang rumah tangga, antukna kawin jeung mandor pabrik.

 Téh Ninih béjana keur deukeut jeung urang Padang.

 Lilis geus tara deui ulin ka imah, bejana Dedi mikahayang.

Kokom geus pindah ka Palémbang.

Dedeh béjana kapincut deui ku lalaki séjén.

 Kabéh gé lus- les pada néang jalan séwang- séwang, bakating ku cangkeul

nungguan jeung miharep kuring meureun.

 Ki Dudus mah ngahanjakalkeun kana lalampahan kuring. 

Cenah mah awéwé geus dina lawang panto, kari unggeuk.

Nya ayeuna mah kabéh pada bedo kudu lila nungguan kuring unggeuk daék tumarima rumah tangga.

 Jadi iraha rék kawin?

Teuing atuh!

“Man! Geus siap, Man?!”

kadéngé aya nu ngageroan di luar imah, meupeus lamunan kuring.

 Rikat kuring maké baju.

 Inget poé ayeuna Ki Dudus hayang dianteur ka Jatinangor, ngadon rék neangan cokelat di Jatos.

 Kateuing keur naon! Keur nini Mimih meureun.

***

Dina angkot kuring amprok jeung Darmaji, babaturan és ém pé.

 Atuh sono geus lila teu tepung. Nya sajajalan téh ngawangkong.

Manéhna geus boga budak hiji.

 Cenah kawin jeun urang Rancakalong, urut babaturan sakelas pisan. Enya, jeung Ida.

 Kuring inget kénéh ka manéhna.

“Man, kamari pisan panggih jeung Dedi.

 Jadi ogé nya rék kawin.

 Jodona mah geuning jeung Kokom nya…”

Ceuk Darmaji.

 Kuring ngaranjug. Jeung Kokom?

“Béja mah rék ka Lilis?”

kuring kerung.

 Darmaji malik kerung.

“Har, karék apal ilaing? Atawa api-api teu apal?”

Darmaji mingkin heran

“Keur naon kuring api-api teu apal. Apanan Dedi gé geus lila tara ulin deui ka imah.”

Témbal kuring.

 Darmaji katangen gogodeg.

 Manéhna lila neuteup kuring.

“Lilis teu nyarita?”

“Nyarita nanahaon, Lilis gé ayeuna mah tara ulin deui ka imah. Sugan téh geus kawin jeung Dedi di Bandung.”

 Tembal kuring. Jempé sakeudeung.

“Man, Ceuk Dedi mah manéhna téh mikahayang Lilis, tapi Lilis nampik. 

Nya ayeuna jadina mah jeung Kokom.

 Milu hiber rumah tangga di Palembang. Beu, ilaing babaturan ulin keur leutik Dedi malah teu apal..”

 Darmaji ngajéntrékeun. 

Kuring ngahuleng.

“Ilaing nyaho kunanon Lilis nampik Dedi?”

 Darmaji nanya.

“Naon?”

“Ceuk Dedi mah Lilis miharep rumah tangga jeung ilaing.

Lilis sorangan nu balaka ka Dedi, yén manéhna rék satia nungguan ilaing.

 Beu ilaing bet téga mihukum Lilis. Malahan ceuk beja kamari- kamari indungna geuring parna, mikiran budakna can kawin-kawin…”

Leng pikiran asa rinyay ngadéngéna, nyéah kana jero dada.

 Di Cikuda Dedi turun.

 Baku poé minggu mah di jalan

téh sok macét.

 Pangpangna mah di Jatinangor, paciweuh ku nu lalar liwat rék ulin ka pasar mingguan di Unpad.

 Panon poé geus karasa panas.

 Hawa beuki bayeungyang.

 Pikiran jeung haté noroweco teu pupuguh.

 Baruk Lilis nungguan kuring?

Sajeroning macét, supir ngarti.

 Manéhna nyetel kasét dina tip mobil.

 Kadéngé haleuang tembang sunda. 

Ari ti mimiti naék ki Dudus mah teu ngawangkong saeutik- eutik acan, jiga nu nyeri huntu.

 Nya ngadéngé tembang téh jadi aya dédéngéeun dina kaayaan macét mah.

 Rey karasa aya nu ngeleketey dina lelembutan.

Deng tembang marengan panineungan nu teu karasa kumalayang.

 Haleuang tembang karasa kana puhu kalbu…

asih urang…

diapungkeun ka langit

muntang kana mega

ucang-angge duaan…

asih hurang…

dipentangkeun ka langit

manteng dina bulan

ayang-ayangan duaan…

asih urang…

tingkaretip jiga bentang1…..

 Ser haté nu simpé dumadak haneut ngadéngéna.

 Tembang

bieu lir ungkara basa nu ngusapan mapay-mapay garingna rasa.

 Tembangna nyaritakeun wanoja nu keur geugeut panineungan ku rasa cinta.

Kumalayang haté sajongjonan.

 Ngarasa bagja teu pupuguh, ngarasa ngemplong pikir, tapi sakapeung hariwang teu puguh.

 Kuring ngarérét ka ki Dudus nu titatadi teu usik- usik. 

Bet haté sakapeung ngarasa keueung.

 Enya, Dedi gé ditampik bubuhan Lilis hayang satia nungguan kuring. 

Teuing geus sabaraha taun.

 Tapi naha Lilis tara ulin ka imah deui? Teu kungsi lila, kadéngé deui tembang anyar tina tip… …..

hate ngarasa geugeut

hayang geura geura deukeut

rasa liwung gandrung

diri kapidangdung

semu ngalanglayung

hayang geura geura tepung

sawangan kumalayang ngawang-ngawang

nyipta rasa tinu anggang jeung manehna

implengan gumalindeng anteng mayeng

namperkeun rasa katineung kadirina

harepan geus jadi ampihan rasa

moal laas najan anggang jeung manehna2

….. 

Bener kitu Lilis masih kénéh kangen ka kuring?

 Bener kitu manéhna teu pundung kawas nu lian?

 Bener ceuk Darmaji,

 kuring téga nganyeunyeuri manéhna.

 Sok jadi hanjakal geus kasar ka Lilis.

 Kuring nu kungsi kasar ka manéhna.

 Kuring nu kungsi nyentak manéhna.

 Babakuna teu ditari

teu ditakon unggal manéhna nganjang ka imah.

 Geuning Lilis mah tetep satia, tetep miharep.

 Teu karasa tembang dina kasét ganti deui… …..

dina lambaran katrésna

aya ringkang can kasorang

diri kapidangdung

dipapareng kuciptaan

liuh gumulung kahéman mugia nyorang kabancang

sumerahna ieu diri

tumarima demi cinta

najan diri kudu nandangan tunggara

najan ukur saliwatan

najan ukur sakedapan

abdi pasrah moal robah pamadegan…

…..

Duh ibarat kitu Lilis nungguan kuring téh.

Palangsiang,

boa manéhna tara ka imah deui téh sieun ku kuring,

tisaprak kuring ngamuk sual kawin, kabeneran manéhna harita keur aya di imah kuring.

 Jigana Lilis nyeri haté. Jigana Lilis éra.

Jigana ayeuna gé Lilis tara manggihan indung kuring ka imah téh lantaran sieun kuring nyangka nu lian- lian.

 Padahal Lilis mah tibaheula gé baku sok ngadon nganteuran ka indung kuring mawa sarupaning buah- buahan.

Lilis nu éstuning nyaah ka indung kuring nu geus kolot…

Tapi ayeuna mah Lilis geus jiga nu sieun datang ka imah gé.

Nu di imah gé geus tara ngomong-ngomong sual Lilis.

 Kabéh sieun ku ambek kuring.

Indung sorangan gé geus tara nyabit-nyabit sual kawin, sual Lilis.

 Haleuang tembang teu eureun-eureun minuhan pikir kuring, ngusapan haté kuring.

“Kang, tos dugi Cileunyi. Aéh kalahka ngaharuleng”

 supir nakol kaca panto meupeus lamunan.

 Kuring jeung ki Dudus ngarénjag reuwas.

Tuluy silih pelong.

 Geuning sarua jeung kuring, sihoréng simanahoreng ki Dudus gé titatadi anteng ngalamun,

 poho rék eureun di Jatinangor mah.

“Eta geura genah ngarasa dipépéndé kawih sunda sajajalan.

Sedih jeung bungah karasana panineungan…”

ki Dudus gagaro sirah nu teu ateul.

“Sarua, Ki…”

“Pir! Milu deui muter ka Tanjungsari.

Tapi tong dipareman tipna!”

 ki Dudus ngacung.

***

Sajajalan kasét digeder, béak diputer deui, béak diputer deui.

 Teu eureun-eureun. 

Atuh kuring gé nepika apal.

Kuring jeung ki Dudus mupakat balik deui ka Tanjungsari ngabélaan hayang tuluy ngadangukeun tembang.

Meuli cokelat ka Jatos mah teu jadi.

 Sapanjang balik mah euweuh nu cacarita.

 Simpé.

 Ukur sora mesin mobil.

 Ukur haleuang tembang.

 Duh, sajeroning dipépénde tembang, ingetan manteng ka Lilis.

 Tibaheula manéhna nungguan kuring.

Teu karasa balikeunna mah gancang, geus tepi deui ka Tanjungsari.

 Can ge lila turun tina mobil, supir ngagorowok, “Kang, kaset pajeujeut!”

Ki Dudus ngadadak hayang buru-buru balik.

Inget ka si Nini cenah.

 Antukna kuring leumpang sorangan.

 Sajajalan pikiran ngarasa sasab ka awang-awang, asa teu manggih arah.

 Haté norowéco ngarasa diturih wanci nu can pasti.

 Di tengah sawah manuk silih udag. Kuring leumpang luhur galengan, dumadak ngarasa hariwang ku hirup…

Di imah, kabéh keur kumpul.

 Kaayaan tengah imah jiga nu geus kaanjogan sémah.

Aya bubuahan dipiringan deukeut panto.

“Aya sémah, Mah?”

 kuring nanya bari muka jaket.

 Jempé sakeudeung.

“Enya, aya Lilis. Bieu pisan mulang.”

Tembal indung.

 Kuring neuteup ki Momo, ret ka adi. Si bibi ngaléos ka dapur.

 Aéh aya naon asa beda ti sasari.

 Kuring diuk ngahuleng sajongjonan deukeut jandéla kamar.

 Duh, Lilis nganjang deui…

Karasa haté nitah cengkat ngudag Lilis nu jigana can mulang jauh.

 Kuring ngarawél jakét rék kaluar.

“Rék kamana deui, A?”

indung

nanya.

Kuring neuteup panon indung.

“Rék manggihan Lilis…”

Pok téh halon.

“Mun sakirana rék nganyeunyeuri manéhna jiga baheula, leuwih alus tong manggihan.”

Ceuk indung kuring semu beurat. Katémbong panon indung ngembeng ku cipanon.

 Haté kuring ngdadak héab.

 Simpé sajongjonan. 

Sakur jelema nu aya didinya neuteup seukeut ka kuring.

 Rénghap kuring karasa heureut.

 Gancang kuring kaluar, gidig leumpang gagancangan…

Sajajalan dada karasa beurat.

 Hawar kadéngé deui tembang nu tadi dina mobil, piligenti nyiwitan ati…

lamun enya jodona

lamun enya kuduna moal rék aya nu bisa misahkeunnana…

lamun enya cintana

lamun enya hayangna

ulah rek aya nu nyoba misahkeunnana…

Katémbong tikajauhan Lilis rék balik meuntas sasak.

 Leumpang kuring digancangan. Mingkin deukuet, dada karasa mingkin heureut.

Tilu lengkah ka Lilis kuring ngarandeg.

“Lilis…”

Lilis ngalieuk, semu reuwas amprok jeung kuring.

Sakeudeung silih teuteup anteub.

 Lilis ngeluk tungkul, jiga nu teu wasa paadu teuteup jeung kuring.

 Kuring ngadeukeutan manéhna. Gap teu asa-asa nyekel leungeun Lilis.

 Kuring teu nyaho naon nu ngalamuk dina haté Lilis ayeuna.

 Kuring nungtun manéhna mapay galengan muru saung.

 Sajajalan nu kadangu ukur sora manuk.

 Gék kuring duaan dariuk di saung jiga baheula keur leutik.

 Nya di saung eta pisan, Lilis babarengan deui jeung kuring.

 Lila paheneng- heneng.

 Duaan pabetem- betem.

Kuring ujug-ujug bingung rék ngomong naon.

 Lilis tanggah lalaunan, neuteup ka kuring sakedapan.

Duh, Lis, geus lila teu tepung.

 Angin karasa humaliwir.

 Kuring jeung Lilis silih teuteup.

 Teu karasa haté ngangkat leungeun sorangan ngaranggeum leungeun Lilis.

“Lis, hapunten Akang, “

 pok téh,” Tong jadi pundung. Haté mah teu bisa dibobodo gening.

 Kuring teh gening teu bisa hirup sorangan…”

ceuk kuring halon.

Lilis neuteup panon kuring.

 Duh, bulu panonna mingkin carentik baé.

 Lilis nu manis, kuat nandangan tunggara satia nungguan haté kuring léah tumarima.

Kuring ujug-ujug ngarasa deudeuh jeung geugeut ka Lilis. Katémbong aya nu ngeyembeng lebah kongkolak panonna.

“Lilis bakal satia salawasna…”

pokna. Teu kungsi lila manéhna ceurik.

Cipanonna nyakclak kana leungeun kuring.

 Haneut. Teu karasa Lilis nyangsaya kana dada.

Cipanonna beueus karasa dina dada kuring.

“Horeeee!!!”

 kadéngé aya sora nu kareprok tukangeun saung.

Kuring jeung Lilis ngarénjag bareng. Reuwas naker.

Katémbong ki Momo jeung ki Dudus saparakanca tingtorojol muru saung.

 Nyi Mimin, adi, si bibi jeung indung kuring nuturkeun ti tukang, sareuri jiga nu bungah.

 Ki Oleh ajarg-ajragan atoh.

 Kuring jeung Lilis silih pelong, tuluy Lilis imut ngagelenyu.

“Man, ilaing jadi rék kawin jeung Lilis téh?”

ki Momo nanya saklek jiga nanya ka maling.

 Kuring neuteup Lilis sakeudeung.

 Lilis imut surti. Kuring unggeuk.

Sakur nu aya didinya kabéh keprok deui.

 Ki Oleh ajrag-ajragan.

Indung kuring ngagabruk Lilis jeung kuring bari ngagukguk ceurik, bakating ku bungah.

 Indung kuring nangtung bari nyusutan cipanon.

 Teu eureun-eureun syukur ka Gusti.

Duh, gening salila ieu téh kuring lain nganyeuneyuri Lilis hungkul, tapi nganyeunyeuri indung, ngariripuh diri sorangan…

Kuring jeung Lilis silih teuteup geugeut.

 Barang rék nangkeup pisan Lilis, ki Oleh nyekelan taktak kuring.

“Eit, ke heula! Méméh nangkeup Lilis, ilaing kudu panco heula jeung kuring!”

ceuk ki Oleh.

“Emang Lilis jagong!”

ceuk ki Momo némpas.

“Ilaing mah Oleh baku sok maén sengsor waé!”

ceuk ki Dudus nyereng. Kabéh nu aya didinya seuri akey-akeyan ngadéngé aki-aki silih haok.

Lilis tungkul bari imut manis.

 Saung jadi saksina.

 Duh, Lis, kakara nyadar Akang mah, raray anjeun mun pareng kaisinan éstuning katingalna mani geulis…

-------------

Nu pundung

Lantaran ngarasa hanjakal tas nyarékan yati pamajikana, nepika yati
Pundung balik  kaimah indung bapana, oman nelpon yati niatna ménta dihampura.

Oman : "hallow ti!"

Yati : "hallow, rék naon akang nelepon?"

oman : "akang rék ménta dihampura tos nyarékan yati nepika bébéakan,akang tadi keur kabawa ku napsu"

yati : "pokona yati nyeri haté! Hiks!...Hiks!" (ramisak ceurik.)

Oman : "tos atuh sakali deui akang menta dihampuranya"

Yati : "gigireun akang aya gelas?"

oman : "teu aya, tapi baé akang rek nyokot heula kadapur"
oman leumpang kadapur nyokot gelas
 "tuh! Ti, geus aya gelasna"

yati : "ayeuna beubeutkeun gelasna satarikna kahandap"

oman : "tuh enggeus!"

yati : "peupeus pan! Akang moal bisa ngoméan gelas eta cena balik deui kaasal, pon kitu deui hate yati anu
kuakang tos dinyenyeri, hate yati saperti gelas peupeus anu ku akang bieu dibeubeutkeun"

oman : "Naha da gelasna gé teu peupeus ti, pan akang nyokotna gelas plastik"

yati : "iiihhh! Pikasebeleun!!! Nya entos ke burit jemput kadieu!"

Hitut

Saumur hirup kuring can manggihan aya jelema ménta hampura kana calana sorangan.
Sok wé pikir,
sabaraha kali urang kabéh hitut maké calana,

boh di warteg, di mobil atawa luhureun kasur;
pédah wé teu béja-béja.
Da Lamun di béja-béja ogé, cenah moal abus tivi,
moal ujug-ujug beunghar.
Logis ogé sih, ceuk hate bari rada sinis.

Béda deui jeung si Abud, sobat kuring baheula di SD.
Keur diajar ogé manéhna mah
sok bébéja lamun hitut téh ka guruna,
Sok ngacung.
Barudak di kelasna sok langsung nyurakan.
Guru PéPékaéN ngambek bari ngagebrag méja lantaran ngarasa ngajarna kaganggu
. Jep barudak jempé kawas gaang katincak.
“Naha manéh sok hitut di kelas...?”     guruna nanya bari kekerot.
"Ah, Pa, barudak gé sok hitut. Pédah wé tara ngacung, tara bébéja. Lumrah wé atuh hitut mah Pa, da teu ngarusak lapisan ozon, teu nambah pemanasan global. Lamun…”
“Tapi ngarusak stabilitas sosial..!”    guruna motong omongan bari ngagebrag méja deui.
Si Mae nu diuk hareupeun si Abud ceurik bakating ku reuwas.
Si Somad kiih sauetik bakating ku soak.
"Ah, Pa Guru gé ngarusak sakitar, éta wé sok ngaroko nuju ngajar...”    Si Abud némbal sangeunahna, lébér wawanén, jeung wanian pisan éta jalu téh.
Puguh wé guruna kasinggung, asa disapirakeun ku budak satepak.
Antukna mah si Abud disetrap nangtung ku hiji suku di hareup kelas, nepi ka jam balik.
Ti harita, si Abud di landian “si Raja Hitut” ku barudak di kelas.
Manéhna mah kalahkah sok nyengir ngadéngé kitu téh.
Katelah kitu téh lain pédah hitut hungkul, pangpangna mah bébéja waé saban réngsé hitut.
Saliwat mah asa agul ku hitut.
Tapi sok sanajan ayeuna geus gedé, si Abud masih kénéh dipoyok “si Raja Hitut” ku kabéh babaturanna di lembur.

Tapi béda ayeuna mah geus gedé, caritana geus jadi mahasiswa,
si Abud sok rada baeud lamun dipoyok si Raja Hitut.
Tapi ari polos sok bébéja hitut mah masih kénéh nepi ayeuna ogé.
Ceuk indungna mah, lamun pareng dipoyok kitu, di imah si Abud sok teu nafsu dahar.
Tapi sok ménta duit gedé
. Si Abud sok baeud lila, keuheul cenah ka barudak sok moyok waè.
Tapi kuring sok langsung ngupahan lamun pareng si Abud dipoyok barudak.
Kuring sok nyarita yén kuring gé sok dipoyok “si jomblo” ku barudak.
Tapi kuring mah tara ngambek, sok sabar, sok ngahibur diri.
Kuring mah jomblo gé jomblo profetik.
Kuring mah hideung gé hideung nasionalismeu,
hideung transendental.
Ngadéngé kitu téh si Abud sok bungah.
Ngarasa aya batur meureun.
"Hitut kuring mah ngéngkréng. Tapi tibaheula ogé tara bau."
Ceuk si Abud hiji poé.
Kuring jadi inget ka omongan almarhum aki, yén hitut stéréo mah sok tara bau, béda jeung hitut laon, biasana sok hangit, sok bau tungir zebra.
Loba ogé babaturan hitutna laon, tapi tara ngaku, kalahka héhéotan nyumputkeun hitut dinu caang.
Ku buraongnamah sok teu daék tanggung jawab lamun ditanya saha nu hitut. Kalahka silih tuduh.
Kuring pernah manggihan aya jelema garelut lantaran aya nu hitut keur darahar liwet. Pas ditanya saha nu hitut, hiji pamuda ngacung.
Sabenerna mah masalah geus bérés, ngan éta pamuda kalahka nyarita pangalamanna nempo jelema hitut dina cangkir. Puguh wé nu darahar kabéh eureun. Paséa wé jadina.
Padahal da sangu teu ujug- ujug ngilu bau.
Sok anéh nya jelema mah, cuman lantaran hitut, bisa garelut.
Padahal hitut mah lain tindak pidana, moal abus naraka deuih.
Beda deui lamun hitutna pajabat nu keur koropsi, pasti abus naraka, lantaran loba nyangsarakeun rahayat ku koropsina.
Anéh ogé mun nempo aya masyarakat éra ngadéngé hitut di tempat umum.
Padahal nu kudu dipikaéra mah kalakuan maranéhna nu jorok miceun sampah sambarangan.
Kuring gé lamun pareng dipasamoan sok tara daék nahan hitut.
Kapok.
Pernah kuring hiji waktu lila nahan hitut pas upacara bendéra, nepika ngucur cai tinu irung.
Untung lain geutih ogé; jeung untung nutinu ceuli teu kaluar haseup ogè.
Ah, ayeuna mah beledag-beledag wé. Tapi kuring mah teu kawas si Abud
nu teu weléh bébéja tur hitutna ngajelengéng.
Hitut kuring mah wijaksana;
disebut bau teuing heunteu,
disebut teu bau heunteu;
hitut stéréo heunteu,
hitut épés mèèr heunteu.
Pokonamah meujeuhna keur dikonsumsi publik mah.
Hiliwirna teu subversif!

Tapi kuring keur SMA pernah sabulan mumul ka masigit lantaran éra ku katua DKM.
Soalna kuring kalepasan hitut nyegruk keur solat.
Tapi kuring nuluykeun solat nepika réngséna.
Ustad Mahmud nu nyaksian kajadian éta nyarékan kuring ku fiqih.
Naha nya kudu wudu deui lamun hitut pareng solat?
Naha ogé bet beungeut nu dikumbah,
padahal bujur nu nyieun ulah.
Jadi naon hubunganna bujur jeung beungeut Naha dulur,?
hitut bisa ngabatalkeun wudu?
Jiga paantel kulit jeung awéwé waé.
Jigana aya hubungannana awéwé jeung hitut.
Kuring baheula pernah ngalaman hitut hareupeun awéwé, éra pisan karasana.
Tapi kuring baheula can ngarti naha bet éra, padahal éta awéwé lain kabogoh.
Tapi lamun jujur mah kuring embung hitut hareupeun awéwé mah.
Kuring leuwih milih ngabodor teu dikeprokan tibatan kapanggih hitut ku awéwé mah.
Ayeuna mah urang nyarita nu lian, mudah-mudahan teu balik deui ka carita nu aya pakuat-pakaitna jeung hitut.

Geus sabulan leuwih si Abud jeung Néng Mia bobogohan.
Antukna mah ayeuna kuring jadi leumpang sorangan balik kuliah téh.
Si Abud beuki léngkét pisan ka Néng Mia. Jiganamah “tiada hari tanpa Mia”, atawa “hidup tanpa Mia bagai kopi hitam terinjak Sodikin.”

Tapi kuring teu tiiseun teuing, da masih aya radio warisan almarhum aki kuring.
Tibeurang nepi ka peuting radio digeder.
Lamun kabeneran béak batu batréna, kuring sok nginjeum batu batré jam dinding di masigit.
Lamun geus béak pisan, cenah batré kudu di poé atawa di pékprék maké batu bata.
Béjanamah sok tokcér.
Tapi éta ogé ngan kapaké sakeudeung.
Antuknamah di poé deui handapeun gantar.
Tapi kuring strés nempo batu batré nu di poé dipodolan hayam.
Tapi giliran dicoba, radio hurung ngagateng sapoé-sapeuting.
Kuring jadi bisa ngadéngé wayang golék nepika subuh.
Baé bau tai kotok saeutik mah, asal tong tai kotok wé nu bau batré.
Tapi émang kudu aya penelitian ti ilmuwan di Indonesia kunaon sababna tai kotok bisa ningkatkeun énérgi batu batré.
Ari nanya tai kotok dileubuan mah geus ka jawab ku Aki Asmi ogé, teu perlu diteliti deui, lin?
Tisaprak hulang-huleng sorangan, kuring jadi ngarasa bosen hirup, asa teu boga batur.
Rék bunuh diri, teu wani.
Rék néangan kabogoh, hambur biaya.
Soalna kuring mah geus yakin, duit bakal béak tapi awéwé tetep nampik.
Maenya kudu bogoh ka indung mah jiga Sangkuriang atawa Oedypus?
Saumur hirup kuring masih léléngohan.
Ras jadi inget boga langlayangan dina para.
Teu mikir panjang deui, kuring ngejat mawa kenur jeung langlayangan.
Kuring lumpat ka kulon, rék ngapungkeun langlayangan. Meungpeung angin gedé.
Karék gé dua méter langlayangan ngapung, kurunyung téh Ki Apud.
Solongkrong ngajak sasalaman.
Tapi teu kungsi lila murang-maring ka kuring, pajar téh tong langlayangan, sing éra ku umur.
Langlayangan dipaksa titah diturunkeun.
Langlayangan disoék-soék, ditincakan. Geus kitu mah ki Apud lumpat ka imahna.
Di palupuh imahna nungguan nini Apud bari ajrag-ajragan ngeprokan Ki Apud.
Sabelas-duabelas eta nini jeung aki téh, Bedegong.
Kungsi ogé baheula kuring dikerem di imahna, bari si nini maksa kudu ngajawab naon bedana palid ku “p” jeung valid ku “v”. Kuring harita teu bisa ngajawab.
Ayeuna giliran si aki nu harééng, teu puguh-puguh kalahka ngarujadkeun langlayangan kuring.
Kuring beuki stréss. Kuring ngarasa sirah hareurin ku masalah.
Can gé bérés strés, kuring narima gosip ti Nini Méméh yén si Abud jeung Néng Mia putus.
Geubeug téh kuring ngagebeg.
Can ogé dua bulan geus putus deui. Kuring gura- giru muru si Abud. “Bud, béjana manéh pegat jeung Néng Mia?”
kuring nanya bari ungsrak-ingsreuk.
Si Abud ngabalieur.

“Bud, naha bet putus sagala?”
kuring terus ngadesek.
“No komén.”
Ceuk si Abud teugeug bari buru-buru ngingkig. Beu, jiga sélébriti waé si éta ngomong kitu ka kuring.
Ngarasa di udag-udag waé ku kuring, si Abud mawa merecon urut lebaran.
“Manéh hayang paéh diancurkeun?” si Abud ngancam bari ngacungkeun merecon jeung korék api, “geus balik tong ngaganggu kuring! Kuring hayang sorangan!” si Abud katempona strés pisan.
tibatan mercon disundut, kuring balik ngéléhan.
Tapi kuring panasaran kunaon si Abud jeung Néng Mia putus.
Jiga wartawan, kuring terus muru informasi.
Sugan wé si Onah, adi Neng Mia, bisa méré info.
“Why, Onah? Naha lanceuk Onah putus jeung si Abud,,?”
“Muhun, Kang, saurnamah tétéh tos teu bogoheun deui.”ceuk Onah.
Ceuk carita Onah mah, tilu poé katukang si Abud nganteur Onah jeung Néng Mia ka ulang tahun babaturan Néng Mia. Karék ogé babaturanna manyun rék niup lilin, si Abud hitut tarik pisan.
Puguh wé barudak ngaburiak.
Béjana mah hayam diburuan oge ngilu barirak.
Acara jadi paburantak.
Néng Mia éraeun ku barudak sakelasna sok dipoyok boga kabogoh tukang hitut.
Néng Mia jadi éra bareng jeung si Abud.
Teu kungsi heuleut saminggu, Néng Mia mutuskeun si Abud.
Kuring sedih ngadéngé caritana.
Watir si Abud, lantaran hitut jadi putus jeung Néng Mia.
Batur mah putus téh lantaran teu disatujuan ku kolotna, atawa selingkuh, ieu mah putus lantaran hitut.
Geuning ayeuna mah horéng hitut gé geus jadi sumber disintegrasi.
Si Abud sobat kuring Jadi kuring moal nganteup manéhna sedih sorangan. Kuring tibaréto sagulung- sagalang jeung manéhna.
Tikamari kuring teu nempo si Abud ngaliwat kuliah.
Bisana mah sok nyampeur. Kuring datang ka imahna, indungna ceurik. Béjana mah si Abud geus teu daék dahar, teu daék mandi jeung teu daék adan di masigit deui.
Pagawéanna ngégélan suku korsi. Jeung murang- maring di kamar.
Malahan indungna gé geus teu bisa asup ka kamar si Abud, sok dikonci.
Katempo ku kuring dina panto kamarna aya tulisan:
YANG TIDAK BERKEPENTINGAN DILARANG MASUK.
Tapi da kuringmah boga kapentingan ka manéhna.
Kuring ngawani-wani keketrok panto.
Lila teu dibuka.
Ngadéngé sora kuring, panto dibuka.
Kuring sedih nempona.
Beungeutna culeuheu.
Buuk galing pajeujeut.
Gering kabengbat ku awéwé.
Bus kuring ka kamarna.
Kamar lir ibarat gudang barang, acakadut teu kaurus.
Dina tembok deukeut jandela, aya tulisan make spidol:
HATIKU YANG BEKU.
Dina kantongna ogé aya tulisan:
DIRIKU YANG LÈNGOH.
Kuring terus ngupahan jeung mapagahan manéhna, sangkan bisa dahar jeung mandi deui.
Sangkan daék kuliah jeung adan di masigit deui.
Sangkan bisa nalian anak hayam tatangga deui.
Kuring ngarasa haté si Abud buyatak pisan diputuskeun ku Neng Mia,
geus level digembrong laleur.
Geus hanyir.
Si Abud déprési.
Pagawéanna nanggeuy gado.
Manéhna pernah ngomong boga niat rèk bunuh diri.
Tapi ku kuring dipapatahan bébéakan malahan maké reperen filsafat jeung tasawuf plus hadist jeung buku La Tahzan.
Teu kagok kuring mere buku-buku fiksi tamba stress ka si Abud,
ti mimiti buku Edgar Allan Poe, Agatha Cristie, Ellerly Queen nepika buku Fredy S.
Teu poho kuring ngabélaan nyiar buku kumpulan carita Jose Saramago, Nadine Gordimer, Gabriel Garcia Marquez, Hemingway, Tagore nepika Puisi Gibran.
Tapi wayahna, Bud, kuring ngan saukur méré judul keneh.
Terus manéhna cenah boga niat rék abus géng motor waé mèh kabangbrangkeun.
Tapi ku kuring dicaram.
Alesan kuring mah,
kahiji si Abud teu boga motor,
kadua si Abud teu bisaeun naék motor,
katilu sawah haji Komar digaley munding geuring.
Kuring mah leuwih satuju si Abud ngilu géng DAMRI,
soalna jauh-deukeut ongkosna murah.
“Lamun hirup peurih kieu waé
mah, kuring mending milih jadi suung waé…”
ceuk si Abud rada pesimis.
Tapi kuring terus ngupahan si Abud.
Kuring ngajak manéhna
ulin ka dago, ulin ka unpad Jatinangor poé minggu isuk- isuk.
Méh teu éra teuing ulin teu jajan mah,
kuring duaan ngahaja udunan meuli kolor.
Kuring ngajak manéhna maénbal jeung barudak.
Teu lila tidinya, si Abud geus teu katempo sedih deui.
Manéhna geus bisa seuri.
Manéhna geus daèk dahar jeung mandi deui,
geus daék kuliah jeung adan deui.
Kuring atoh nempona.
Sakapeung manéhna masih murang-maring kénéh.
Eta gé lamun nempo jéngkol, cenah sok inget ka Neng Mia.
Si Abud ngomong masih bogoh kénéh ka Neng Mia.
Manéhna rék terus ngudag Néng Mia sangkan daék deui narima cintana.
“Kuring mah cadu mundur sacongo buuk, haram ngejat satunjang béas! Puah!”
si Abud meni sumanget ku rasa bogohna.
Ku sumanget- sumangetna, si Abud nulisan tembok kelas ku spidol beureum:
HIDUP MIA! HIDUP PERSIB!
Malahan opat poé deui boga niat rék megat Néng Mia di sakolana, rék nyatakeun deui cintana.
Si Abud ngabélaan meuli bonéka Doraemon keur engké méré ka Néng Mia.
Sakalian wé atuh jeung baling-baling bambuna, terus teundeun dina sirah pak lurah.
Tapi kuring bungah si Abud teu laér, sumanget deui.
Optimis.
Singgetna, si Abud megat, Néng Mia lumpat.
Duanana pada-pada keukeuh.
Si Abud keukeuh bogoh, Néng Mia keukeuh embung.
Tapi kuring bungah nempo babaturan teu éléhan jiga si Abud.
Manéhna terus ngudag haté Néng Mia.
Tapi saprak aya kajadian kasar ti Néng Mia ka si Abud, kuring jadi narik dukungan.
Malahan kungsi kajadian, Néng Mia rudet ngarasa dipegat jeung diudag waé ku si Abud, manéhna gogorowokan ménta tulung.
Antukna mah si Abud dikoroyok tukang ojég.
Untung kuring jeung babaturan masih bisa kénéh nulungan.
Geus téga pisan Néng Mia ka babaturan kuring.
Lain éta hungkul kajadian peurih téh.
Si Abud kungsi diciduhan ku Néng Mia bakating ijid pisan.
Kuring jadi cua ka Néng Mia.
Hayangna mah ngulub sirah Néng Mia.
Tapi anéhna téh si Abud tara malik ngambek
ka Néng Mia. Manéhna mah sok kalah seuri.
Jigana lantaran bogoh nu gedé pisan ka Néng Mia.
Lamun kuring mah leuwih milih marmot tatangga katerap bronhitis batan diciduhan ku awéwé mah, batan dihina terus ku awéwé mah.
Geus teu kuat nempo babaturan dihina waé ku awéwé, kuring ngawani-wani nyarékan si Abud sangkan eureun ngudag Néng Mia.
Nasib geus jadi bubur, Bud. Ayeuna mah pohokeun wé awéwé haramjadol kitu mah.
DUNIA TIDAK SELEBAR CELANA DALAM.
Tapi si Abud keukeuh lieur ku Neng Mia.
Manéhna janji rék terus ngetrok haté Neng Mia sangkan daék narima deui.
Kuring gogodeg bakating ku héran.
Gening aya ogé jelema kawas kieu, Gusti…
Geus dua peuting ieu kuring terus mikiran lalampahan si Abud.

Tapi pikiran kuring pabeulit jeung omongan lanceuk kuring peuting kamari nu nitah kuring cuti heula kuliah.
Kuring dititah gawé di Jakarta, jadi buruh ngetik di kantor babaturan lanceuk.
Sabenerna mah kuring embung ninggalkeun lembur, tapi cenah gajina gedé. éta oge cenah ngaganti pagawéan Cep Boby nu keur geuring katabrak setum.
Ceuk béja mah Cep Boby sukuna potong jeung sirahna rengat.
Jigana pililaeun geuringna.
Kabeneran kuring boga kabisa ngetik.
Baé ngetik ku dua curuk gé, asal gancang jeung rancagé cenah.
Dua poé geus bérés ngurus sagala rupa, kuring isukna mangkat ka Jakarta.
Si Abud bangun nalangsa nempo kuring mangkat.
Tapi kuring sakeudeung ngahibur manéhna.
Kuring janji rék mawa duit loba ti Jakarta.
Si Abud nyuuh ka Kuring ulah ninggalkeun manéhna.
“Kuring euweuh batur ngobrol.
Kuring euweuh batur curhat.
Indung kuring mah teu ngartieun diajak ngobrol sual hiburan kontemporer mah.”
Pokna semu ngaheulas.

“Bud, kuring mah sakeudeung.
Kuring rék ngudag duit heula.
Geus loba duit mah urang duaan jaga bakal bagja.
Salila kuring euweuh mah, ngobrol wé jeung calana.”
Cekéng téh ngaheureuyan.

Lima jam kuring nepi ogé ka Jakarta.
Kakara ayeuna kuring incah jauh ti lembur.
Hareudang geuning Jakarta téh, teu kawas di lembur nu tiis ceuli hérang panon kénéh.
Kuring kudu bisa jaga diri cicing di lembur batur.
Tong culangeung, tapi tong éléhan.
Sanajan di lembur batur,
henteu ganti pileumpangan. Ieu mah itung-itung pangalaman wé,
tong jiga Ki Duyeh, ti ngongkoak nepi ka ngungkueuk masih cicing dilembur, dagang surabi saumur-umur.
Euweuh pangalaman anyar.

Poé isukna kuring geus kudu langsung gawé.
Teu pira ngetik laporan sapuluh halaman unggal poé, ditambah ngajumlah-jamléh duit,
kuring diburuhan saratus rébu.
Saminggu wé kali saratus rébu, lumayan bedus.
Lanceuk kuring omat-omatan nitah kuring nabung.
Sabalikna kuring ogé omat- omatan ka lanceuk kuring supaya tong ménta duit.
Kuring keur hayang pelit.

Teu karasa geus sabulan leuwih kuring gawé di Jakarta.
Duit beuki numpuk waé.
Bayangkeun wé si Bos méré duit saratus rébu unggal poè.
Untung wé dahar sapopoé mah aya jatah ti kantor.
Kuring geus hayang buru-buru ka lembur.
Kuring rék ngeureuyeuh nabung keur nuluykeun kuliah deui.
Kuring inget tibaréto hayang meuli hapé.
Geus teu kuat hayang meuli hapé Nokya.
Kuring hayang nelpon si Abud di lembur tapi pasti manéhna can bogaeun, soalna hapé mah nyieunna lain tina taneuh sumur.
Kapikiran ogé rék meuli skripsi.
Ah, haram kétang.
Kuring mah leuwih milih indit ngarit poé jum’at batan kudu meuli skripsi mah.

Sok jadi inget ngomong skripsi tèh.
Tibaheula kuring jeung si Abud guligah mikiran skripsi.
Kuring duaan ngadon kukurilingan néang judul nu alus.
Kuring pernah boga judul

hadé:
RADIKALISME AGAMA DALAM PERSPEKTIF TRIO MACAN.
Tapi heuleut sabulan diganti deui jadi:
BERAS IMPOR DALAM PANDANGAN SAYA SEKELUARGA,
atawa leuwih heded lamun dibalik:
SAYA SEKELUARGA DALAM PANDANGAN BERAS IMPOR.
Kuring bingung milih judul.
Ari Si Abud mah cenah geus manggihan judul keur skripsina:
HUTANG PROFETIK; SEBUAH INTEGRASI- INTERKONEKSI MARXISME DAN WASIAT KAKEK SAYA.

Ah, kuring mah can bisa nyieun skripsi lamun can aya léptop.
Tapi, lamun duit tabungan aya leuwihna kénéh, kuring ogè hayang meuli léptop.
Eta gening komputer nu jiga jojodog.
Kuring jadi inget, baheula keur di SMA boga babaturan sakelas pindahan ti Jogja.
Manèhna kamana-mana mamawa léptop.
Kungsi ulin ka imah kuring mawa léptop.
Manehna kasohor tukang molor, wajar we da tukang melong komputer.
Kuring riweuh nyangu, manéhna mah lalajo video dina léptop.
Meni nyantéi pisan.
Kungsi ogé léptopna tinggaleun di dapur, ku nini kuring kalahkan dipaké talenan, di paké nyiksik bawang.
Sugan wé lamun pareng meunang rijki gedé, jaga kuring bisa meuli léptop.
Geus hampir dua bulan kuring gawé, Cep Boby bejana geus cageur.
Isukna kuring geus bisa balik deui ka lembur.
Di tengah jalan, kuring balanja heula keur bawaeun ka lembur.
Kuring meuli baju keur indung.
Teu poho dahareun keur bebenyit.
Kuring ogé inget ka si Abud. Kuring meuli roko sakaradus.
Teu poho meuli kopi hideung.
Soalna si Abud mah embung ngaroko lamun euweuh kopi.
Béda jeung kuring, kuring mah embung ngaroko lamun euweuh seuneu.
Kuring ogé meuli baju koko jeung calana sontog keur siAbud.
Keur bapa kuring mah meuli sarung, kopéah jeung kaca panon hideung, mèh katempona gaul jeung ginding.
Keur indung meuli kurudung jeung mukena.
Kuring oge meuli baju loreng tantara keur Ki Asmi,
kokolot nu geus dianggap dulur.
Sakalian meuli baju Spiderman keur incuna, si Abraham Entay.
Ngahaja meulina dua stél, bisa parebut jeung Ki Asmi.
Kuring bungah bisa balanja keur kolot jeung dulur.
Tapi kuring embung kokomoan balanja, soalna lalampahan masih panjang, dulur leutik masih riab.
Can tangtu kahareup masih bisa ngala duit deui.
Tapi kuring kahareupna boga kahayang ngebebenah imah jadi tilu umpak, panghandapna mah baé kolong keur hayam saré.
Sakuriling imah rék dipinuhan ku wésé umum mèh mangfaat ka urang lembur.
Intina mah ngaminimalisir oknum masyarakat nu sok ngadon setor eusi beuteung dipipir imah.
Lamun usum pemilu mah, wésé bisa dijadikeun kamar suara.

Jam 12 beurang kuring nepi lembur.
Di imah jempling.
Sakeudeung sasaréan dina korsi tengah imah.
antukna mah ngan ukur molotot teu bisa saré.
Da barudak badeur tingkalacat luhureun korsi ngaganggu kuring.
Piraku kudu dibéré racun beurit mah méh lalindeuk.
Geus asup adan asar kuring mandi.
Tadina mah hayang panggih heula jeung kolot rék prosési mere oléh-oléh, tapi jigana can baralik ti sawah.
Kuring dandan ginding maksud rék nepungan si Abud.
Geus sono.
Oleh-oleh keur manehna geus rapi di kantong kérésékan.
Saeutik disemprot parfum anyar.
Jigana si Abud atoh pisan narimana.

Imah si Abud sarua jempling.
Kuring keketrok bari héhéotan.
Ngahaja maké kaca panon hideung méh si Abud pangling.
Teu kungsi lila, panto muka.
Nyampak indung si Abud ngabanghinghik ceurik.
Haté kuring ngadadak teu genah karasana…
Langit lénglang. Kuring nangtung lila di jalan.
Ngadégdég nahan eungap.
Ngarasa teu bisa nanaon. Pikiran geus barirat ka mana mendi.
Haté asa dibintih kasedih.
Haté asa ditindih kapeurih.
Kuring nempo langit ujug-ujug baseuh.
Kuring nempo panon poé kokolébatan.
Kuring nempo lalaki leumpang di jalan gedé teu maké calana.
Sirahna dibuntel ku calana sorangan.
Awakna kuleuheu teu kaurus.
Sandal capit digantungkeun dina beuheung maké tali rapia.
Kadéngé manéhna ngahariring.
Teu kungsi lila manéhna ngarandeg, ngagantungkeun calana dina pager.
Kuring ngadéngé manéhna ménta hampura ka calana sorangan.
Ti belah kulon barudak leutik nyurakan bari nakolan kaléng. Manéhna seuri.
Manéhna ceurik. Manéhna ngamuk.
Manéhna ngagorowok nyebut ngaran awéwé.
Kuring teu kuat nahan cimata.
Teu karasa cimata haneut seukeut dina pipi…….p

Santri jeung Pulisi

Dina riungan di bumina mama ajengan, hiji santri gawéna ngan hulang-huleng sajeroning ngabandungan katerangan ti guruna.

Ceuk ajengan: " Mun hayang
meunang kabagjaan, urang kudu terang kana alamat Alloh.
Ngajugjug alamat Alloh mah aya dina raraka'atan solat.

Sok geura urang tataan :
Isa 4 ...
Subuh 2 ...
Lohor 4 ...
Asar 4 ...
Magrib 3 ....

Geuning babari nginget-ngingetna, ceuk éta santri gegerendengan
sorangan
Barang nepi ka imah, gutrut
wé éta santri téh nulis surat :

"Kahatur Gusti Alloh di 42443 .......

Nun Gusti, ieu abdi seja dumeuheus ka Salira. Nepangkeun, abdi téh
hamba Salira nu teu kinten leketkeun dina ngalaksanakeun ibadah.

Siang wengi teu weléh sumujud,
babakti masrahkeun raga sakujur.

Abdi mah tos teu ngémutan haliah dunya.
Éstuning madepkeun diri
sagemblengna ka Salira.

Nanging, dina waktos ieu mah, rumaos abdi téh nuju gaduh karerepet.

Eta, patali sareng hahargaan nu nérékél. Katambih pun anak nu cikal, ayeuna tos sakola.
Saur guruna kedah énggal-énggal méréskeun bayaran
sakolana.

Tah, ku kituna, ngalangkungan ieu serat, abdi seja mundut sih piwelas ti Gusti. Teu ageung, mung 100 rébu.

Hatur nuhun
sareng diantos waleranana.

Baktosna, Santri nu teu weléh babakti
........."
.
Sup wéh éta surat téh kana amplop.

Gidig ka kantor pos, nikreuh ti imahna kénéh.
Tapi kantor pos geus tutup, nya sup wé kana kotak pos. Ngan lantaran neundeunna rusuh, surat téh dapon
néwél, atuh pluk wéh murag ka jalan.

Teu kungsi lila gurudug pulisi duaan datang kana motor. Satadina mah ngudag anu ngalanggar lalulintas.
Reg lebah kotak pos eureun bari culang-cileung.

"Bieu mah siga mubus ka kantor pos si kasebelan teh ," cek nu saurang.

"Lain, ngabiur ka ditu!" walon baturna.

"Ka kantor pos. Déwék inget kénéh jelemana, maké jékét beureum.
Éta tuda ngajalankeun motor téh mani laun pisan, nepi ka teu bisa nyusul."

"Keun baé atuh, pira gé ngalanggar teu maké hélem. Sigana urang dieu ".

Ceuk eta dua pulusi padu omong.

" Ké ... ké ... ké ... ari éta naon euy ?"

cék nu hiji bari nunjuk kana surat.

"Surat euy, sigana murag tina kotak pos, teu bener ngasupkeunana.
Cik urang asupkeun deui..." cék baturna.

Kop kana surat, méméh diasupkeun téh dibaca heula.
Nyéh seuri sorangan.

"Anéh ieu jelema. Nyuratan ka Gusti Alloh. Cik urang buka..." bari gereyem dibaca.
Baturna milu maca.
"Jelema setrés sigana mah. Geus poékeun.
Cik béré atuh..."

"Béré naon?"
 "Asupan duit ... pira
saratus rébu."

"Teu boga... ngan boga 75 rébu...."

"Bae, saayana wé biken ... jajapkeun ka imahna bari balik ... karunya euy
sigana manéhna keur butuheun pisan"

Pabuburit éta dua pulisi téh
nganteurkeun amplop ka imah santri.

"Jang, ieu aya surat ti Gusti Alloh" Ceuk pulisi.
" Hatur nuhun pa .. " ceuk santri

"Alhamdulillah, nuhun tos diwaleran.
Ceuk Santri di na jero haténa, bari bus ka imahna.

Gancang si surat téh dibuka. Terus kerung bari mikir.
Teu nga engkékeun deui, gutrut wé manéhna nulis deui surat :
.
"Gusti ... hatur nuhun kintunanana parantos katampi ...

Mung aya pamundut ti abdi ... ka payunna mah teu kénging dititipkeun ka pulisi ...
Geuning dipotong 25 rébu..... "

dongeng angin jalan jalan

Lantaran cape gawe ,hiji mangsa Angin leutik ngajak jalan-jalan ka sasama papada angin.

Nu ngilu teh,

Angin Puyuh,

Angin Gede,

Angin Panyakit.

Lebah Angin Topan hayang ngiluan,

kapaksa baradami.

Lantaran Angin Topan mah gede ambek,mun nyarita teh saucap- ucapna

sok matak picilakaeun umat manusa.

“Kumaha atuh da maksa, Angin Topan hayangeun milu” cek Angin Gede.

Manehna mah teu kawasa nolak ongkoh kapi uwa ka Angin Topan teh.

Najan enya ge Angin Gede sok rada gede ambek,teu sabaraha picilakaeun ka umat manusa,mun dibandingkeun jeung Angin Topan mah.

Sanggeus lila ngaharuleng,satuju weh,Angin Topan dibawa tapi make sarat,tur teu kaci dirempak.

“Heg Wa Opan ngilu,tapi teu meunang nyarita sabot jalan-jalan,nya”

cek angin leutik.

Angin leutik mah boga sipat nyaahan,tara ngabeda-beda ka sasaha ge,jeung elehan mun nenjo nu purungas porongos teh.

Mani beregegeh Angin Topan teh basa dek diajakan jalan-jalan najan manehna ge teu nguntup kana eta pasaratan,gancang we diheueuhkeun,da hayang milu tea jalan-jalan.

“urang mimiti ti dayeuh gede geura jalan-jalan teh,reseeep loba tetenjoan anu matak pikabungaheun”,

cek Angin Leutik.

“Pek kuma ilaing we,asal milu weh”

cek Angin Panyakit.

Bring angin jalu limaan ngabring mapay-mapay kota nu keur meujeuhna pagegelek, ma`lum ti beurang, jelema teh keur sagawena- sagawena.

Lebah hiji kantor gede, nu sababaraha tingkat, katenjo aya jelema keur nyarande kana pangdiukan korsi.

Beuteungna mutiktrik bangun tas seubeuheun dahar.

“ari eta mahluk naon?”

cek Angin Puyuh.

“jelema,ngaranna Pangusaha,”

tembal Angin Leutik.

“Naon pangusaha teh?”

“Rupa-rupa pangusaha teh,nu ieu mah pangusaha gede,disarebutna Cukong”.

“Kade lain incu bangkong,enya ge budayut”.

” Jelema kieu tara nyaho kasusah,da duitna merul wae”,

Handapeun gedong nu sigrong teh ngabarak tukang dagang,rupa-rupa aya nu dagang bubuahan,

nu dagang papakean barudak,nepi ka katenjo ti luhur mah warna warni pisan.

“Tah eta ge pangusaha,ngan pangusaha leutik.”

” Hirupna koreh- koreh cok.

Sakapeung ari payu,untungna mucekil,ari teu payu mah nya ngegel curuk we”

“Jelema ta ge, nya”

cek Angin Puyuh.

“Enya jelema.”

Lar aya mojang geulis duaan leumpang, Angin Panyakit mani bangun kaget.

Tuluy limaannana nyorobot hayangeun sidik.

“Geulis, nya”,

cek Angin Gede.

“awakna alus”

cek Angin Leutik.

Bangun panasaran,kelepuh mojang duaan teh ditiup alon,atuh mani pakepuk,da baju erokna ngapung ka luhur,jaba kekebul ngabrul muih,rabeng jeung runtah-runtah harampang. “Kayas..,”

cek Angin Panyakit.

“Bulao ngora nu hiji deui mah”,

key saleuseurian

ORokaya Wa Opan, geus rek engab pisan seuri geuwat dipeungpeukan ku suanna

Angin Gede, bisi kumaonam.

Eureun sareurina basa maranehna geus tepi ka hiji pilemburan.

Di lebah dinya aya tangkal gede,

daunna mani gomplok.

Di handapeunnana loba nu keur ngalunjar,ngareureuhkeun cape.

Lolobana mah kuli-kuli dibaraju hideung.

Dudukuy jeung tanggungannana ditarunda di gigireunnana.

“Deudeuh teuing hareudangeun meureun”,

cek Angin Leutik.

Manehna ngawahan, terus alon pisan ditiup nu keur ngariuhan teh.

Katenjo aya nu terus ngadayagdag sagala.

“Nuhun Gusti

,mani raos kieu angin”

cek salasaurang.

“Eta ge sarua jelema,nya?”

cek Angin Puyuh. “Sarua,nu sawareh kuli ari, gawena buburuh macul,ngored beberesih kebon,dibayarna unggal poe”.

Nu jalan-jalan kalah bangun parogoteun,

terus mapay jalan,nenjoan sagala,nu nyampak di dunya.

Biasana ge maranehna saba jalan,ngan tara salse kawas ayeuna.

Biasana mah da tugas ti Nu Kawasa,jadi henteu kaburu barang ilik.

Di hiji imah gedong,

Angin leutik ngajak eureun,lantaran nenjo aya lalaki geus saged,bangun rek indit ka tempat pasamoan.

Limaan ronghok tina jandela,olohok nenjo imah sakitu agrengna.

Jol aya jajaka umur dalapan welasan taun,nyampeurkeun.

“Pap, mobil teh nu itu mah tos awon, sok brengsek sering mogok,”

pokna. “wayahna heula,ke minggu payun meser deui”

tembalna anca bari ngadaharan anggur tina wadah Kristal hareupeunnana.

“Mercy we , Pap”

“Heug”.

“Boy, Boy dasar si Kasep,mobil ge hayang nu sae”,

cek indungna bari imut ngagelenyu bangun kayungyun.

Lebah dieu mah nu kekecrek teh ngan Angin Leutik wungkul,nu sejen mah ukur olohok.

“Cik Mam tutup jandela teh,ongkoh tengah poe tapi mani tiris kieu”

, Basa jandela ditutup nu ronghok undur sakeudeung,

saterusna mah lalajona tukangeun jandela we.

“Naha make kekecrek, Leutik”?

cek Angin Panyakit.

“Atuda ganti mobilna mindeng pisan ganti”

Naon mobil teh?”

cek Puyuh

“Eta nu maraju di jalan”

“Eueueueuh”

cenah rampak.Wa Opan ukur unggeuk-unggeukan.

Cek Kipas Angin ngabejaan ka kuring,ieu jelema teh ngaranna Koruptor

,jelema keneh,ngan loba ngadahar rejeki nu lain hakna,Hirupna kacida mewahna,sosoranganan we,

Nu opatanana unggeuk- unggeukan,

basa meunang katerangan ti Angin Leutik teh!

Kakara kahartieun salang surupna rupa-rupa manusa jeung pangkatna jeung kahirupanana.

Basa Jelema Jegud tea kaluar,

nu limaan terus nuturkeun,sup kana mobil herang alus,biur wae mangprung. Horeng inditna teh jauh pisan,ka pasisian.

Ngaliwatan puluhan pengkolan,rebuan tangkal nu rajeg di sisi jalan.

Tepi ka hiji pilemburan anu geus di rarangkenan.

Saparat jalan tingkelebet umbul umbul warna- waeni,ngabageakeun nu sumping.

Satepina di hiji tempat, pada ngagondeng,pada ngabageakeun,malah diperenahkeunana ge dina korsi pangalusna di luhur panggung nu geus disadiakeun ti tadina.

Horeng manehna teh rek ngaluuhan pesta tepung taun hiji desa,anu cenah mah desa panghadena,dina sagala widang pangwangunan, Manusa mungguh noyek geus rupa-rupa kaayaanana.

Nu wedakna luntur,nu buukna geus kusut,nu bajuna geus kotor,nu sampingna geus morosot.

Papadaning kitu basa jelema jegud tea unggah kana puade,sarerea hempak saregep.

Der wae si jegud teh nyarita,

ger nu keprok. Nu limaan ngawaskeun ti jauhna.

Enyaan sumangetna teh,mani aok-aokan nyarita,komo lamun pareng dikeprokan mah,beuki motah gayana teh.

“Urang kudu diajar narimakeun kana kadar, naon anu dipasihkeun ku Gusti ku urang kudu ditarima.

Teu kudu tuluy tipoporose numpuk-numpuk dunya, nepi ka tega ngadahar anu lain hak urang.”

Barakatak teh Angin Gede seuri,sarerea reuwas.

Angin Leutik ngahuit, da balandongan rada inggeung.

“Bisa keneh nyarita kitu,nya,sakitu sapopoena manehna ngalakukeun pagawean saperti anu dicaritakeun bieu.”

“Keun bae, da ngaranna ge manusa

Nu lalajo seah,nenjo balandongan rada inggeung teh. Sawareh aya nu purat- perot balik. Tapi basa kaayaan reuhreuy deui jelema bangun aranteng deui ngadengekeun nu nyarita.

“Kudu dipiara kasehatan teh,eta perluna pamarentah ngayakeun PusKesMas teh,urang kudu percaya ka Dokter”

Dokter anu bisa ngubaran rupa-rupa panyakit”

kawas Bapa,tuh sehat we da ka Dokter wae”

Angin panyakit bangun nyeuneu ngadenge kecap Si Jegud. Manehna terus niup Si Jegud lebah embun- embunanana, atuh ujug-ujug jekes wae beresin. Pidatona eureun.

Jelema- jelema nu deukeut aya nu purat-perot mawa cai herang.

Rek dibikeun pisan,kepoh ditiup ku angin puyuh jeung panyakit,anu bangun kareuheuleun ka Si Jegud teh.

“Dokter-dokter lah, Gusti Alloh nu nyageurkeun mah,sok yeuh lawan angin panyakit jeung angin puyuh”.

Kaayaan beuki teu puguh,sagala paburisat,sabangsa nu harampang mah ngarapung basa dikepoh ku angin puyuh.

Jas Si Jegud ge ngapung kaluhur,breh beuteungna nu bureuteu katara,manehna teu bisaeun lumpat,taya nu bisa nulungan deuih da dikepohan terus ku angin puyuh.

Barakatak teh Wa Opan teu beunang ditahan,hayangeun seuri,atuh sagalana ge teu katulungan.

Boro- boro panggung,imah-imah sakurilingeun eta mah rempag kabeh ge.

Jelema-jelema tingkoceak,tingjarerit,nu katinggang papan,katinggang beusi,katinggang tangkal. “Wa Opan,bekem”

“bekem”

cek Angin Leutik. Nu sejen kakara ngarasa reuwas, geuwat Angin Topan dibekem kakara eureun seurina.

Tapi hanjakal kampung teh geus ruksak imah-imah rugrug,nu Jegud ngajurahroh,geus taya nu bisa nulungan, da sarerea nyalametkeun diri.

Geuwat Angin Leutik ngajakan balik ka sarerea.

Ti kajauhan maranehna nenjo kaayaan nu sakitu matak pikawatireun.

“Heureuy teh kamalinaan, silaing mah”,

cek Angin Leutik.

Sarerea ngaheruk.

“Deudeuh urang lembur,nu sarakahna saurang,sarerea kabawa sial”,

ceuk Puyuh.

Kakara angin hareureuy,komo lamun guludug ucing-ucingan atawa gelap udag-udagan,tada teuing ruksakna dunya.

Mangle No. 814.