Langkah awal

 Selamat datang di blog SOBRIS WAP

Semoga tulisan di blog ini bisa berguna utamanya untuk saya dan mudah mudahan untuk teman teman semua

Nu pundung

Lantaran ngarasa hanjakal tas nyarékan yati pamajikana, nepika yati
Pundung balik  kaimah indung bapana, oman nelpon yati niatna ménta dihampura.

Oman : "hallow ti!"

Yati : "hallow, rék naon akang nelepon?"

oman : "akang rék ménta dihampura tos nyarékan yati nepika bébéakan,akang tadi keur kabawa ku napsu"

yati : "pokona yati nyeri haté! Hiks!...Hiks!" (ramisak ceurik.)

Oman : "tos atuh sakali deui akang menta dihampuranya"

Yati : "gigireun akang aya gelas?"

oman : "teu aya, tapi baé akang rek nyokot heula kadapur"
oman leumpang kadapur nyokot gelas
 "tuh! Ti, geus aya gelasna"

yati : "ayeuna beubeutkeun gelasna satarikna kahandap"

oman : "tuh enggeus!"

yati : "peupeus pan! Akang moal bisa ngoméan gelas eta cena balik deui kaasal, pon kitu deui hate yati anu
kuakang tos dinyenyeri, hate yati saperti gelas peupeus anu ku akang bieu dibeubeutkeun"

oman : "Naha da gelasna gé teu peupeus ti, pan akang nyokotna gelas plastik"

yati : "iiihhh! Pikasebeleun!!! Nya entos ke burit jemput kadieu!"

Hitut

Saumur hirup kuring can manggihan aya jelema ménta hampura kana calana sorangan.
Sok wé pikir,
sabaraha kali urang kabéh hitut maké calana,

boh di warteg, di mobil atawa luhureun kasur;
pédah wé teu béja-béja.
Da Lamun di béja-béja ogé, cenah moal abus tivi,
moal ujug-ujug beunghar.
Logis ogé sih, ceuk hate bari rada sinis.

Béda deui jeung si Abud, sobat kuring baheula di SD.
Keur diajar ogé manéhna mah
sok bébéja lamun hitut téh ka guruna,
Sok ngacung.
Barudak di kelasna sok langsung nyurakan.
Guru PéPékaéN ngambek bari ngagebrag méja lantaran ngarasa ngajarna kaganggu
. Jep barudak jempé kawas gaang katincak.
“Naha manéh sok hitut di kelas...?”     guruna nanya bari kekerot.
"Ah, Pa, barudak gé sok hitut. Pédah wé tara ngacung, tara bébéja. Lumrah wé atuh hitut mah Pa, da teu ngarusak lapisan ozon, teu nambah pemanasan global. Lamun…”
“Tapi ngarusak stabilitas sosial..!”    guruna motong omongan bari ngagebrag méja deui.
Si Mae nu diuk hareupeun si Abud ceurik bakating ku reuwas.
Si Somad kiih sauetik bakating ku soak.
"Ah, Pa Guru gé ngarusak sakitar, éta wé sok ngaroko nuju ngajar...”    Si Abud némbal sangeunahna, lébér wawanén, jeung wanian pisan éta jalu téh.
Puguh wé guruna kasinggung, asa disapirakeun ku budak satepak.
Antukna mah si Abud disetrap nangtung ku hiji suku di hareup kelas, nepi ka jam balik.
Ti harita, si Abud di landian “si Raja Hitut” ku barudak di kelas.
Manéhna mah kalahkah sok nyengir ngadéngé kitu téh.
Katelah kitu téh lain pédah hitut hungkul, pangpangna mah bébéja waé saban réngsé hitut.
Saliwat mah asa agul ku hitut.
Tapi sok sanajan ayeuna geus gedé, si Abud masih kénéh dipoyok “si Raja Hitut” ku kabéh babaturanna di lembur.

Tapi béda ayeuna mah geus gedé, caritana geus jadi mahasiswa,
si Abud sok rada baeud lamun dipoyok si Raja Hitut.
Tapi ari polos sok bébéja hitut mah masih kénéh nepi ayeuna ogé.
Ceuk indungna mah, lamun pareng dipoyok kitu, di imah si Abud sok teu nafsu dahar.
Tapi sok ménta duit gedé
. Si Abud sok baeud lila, keuheul cenah ka barudak sok moyok waè.
Tapi kuring sok langsung ngupahan lamun pareng si Abud dipoyok barudak.
Kuring sok nyarita yén kuring gé sok dipoyok “si jomblo” ku barudak.
Tapi kuring mah tara ngambek, sok sabar, sok ngahibur diri.
Kuring mah jomblo gé jomblo profetik.
Kuring mah hideung gé hideung nasionalismeu,
hideung transendental.
Ngadéngé kitu téh si Abud sok bungah.
Ngarasa aya batur meureun.
"Hitut kuring mah ngéngkréng. Tapi tibaheula ogé tara bau."
Ceuk si Abud hiji poé.
Kuring jadi inget ka omongan almarhum aki, yén hitut stéréo mah sok tara bau, béda jeung hitut laon, biasana sok hangit, sok bau tungir zebra.
Loba ogé babaturan hitutna laon, tapi tara ngaku, kalahka héhéotan nyumputkeun hitut dinu caang.
Ku buraongnamah sok teu daék tanggung jawab lamun ditanya saha nu hitut. Kalahka silih tuduh.
Kuring pernah manggihan aya jelema garelut lantaran aya nu hitut keur darahar liwet. Pas ditanya saha nu hitut, hiji pamuda ngacung.
Sabenerna mah masalah geus bérés, ngan éta pamuda kalahka nyarita pangalamanna nempo jelema hitut dina cangkir. Puguh wé nu darahar kabéh eureun. Paséa wé jadina.
Padahal da sangu teu ujug- ujug ngilu bau.
Sok anéh nya jelema mah, cuman lantaran hitut, bisa garelut.
Padahal hitut mah lain tindak pidana, moal abus naraka deuih.
Beda deui lamun hitutna pajabat nu keur koropsi, pasti abus naraka, lantaran loba nyangsarakeun rahayat ku koropsina.
Anéh ogé mun nempo aya masyarakat éra ngadéngé hitut di tempat umum.
Padahal nu kudu dipikaéra mah kalakuan maranéhna nu jorok miceun sampah sambarangan.
Kuring gé lamun pareng dipasamoan sok tara daék nahan hitut.
Kapok.
Pernah kuring hiji waktu lila nahan hitut pas upacara bendéra, nepika ngucur cai tinu irung.
Untung lain geutih ogé; jeung untung nutinu ceuli teu kaluar haseup ogè.
Ah, ayeuna mah beledag-beledag wé. Tapi kuring mah teu kawas si Abud
nu teu weléh bébéja tur hitutna ngajelengéng.
Hitut kuring mah wijaksana;
disebut bau teuing heunteu,
disebut teu bau heunteu;
hitut stéréo heunteu,
hitut épés mèèr heunteu.
Pokonamah meujeuhna keur dikonsumsi publik mah.
Hiliwirna teu subversif!

Tapi kuring keur SMA pernah sabulan mumul ka masigit lantaran éra ku katua DKM.
Soalna kuring kalepasan hitut nyegruk keur solat.
Tapi kuring nuluykeun solat nepika réngséna.
Ustad Mahmud nu nyaksian kajadian éta nyarékan kuring ku fiqih.
Naha nya kudu wudu deui lamun hitut pareng solat?
Naha ogé bet beungeut nu dikumbah,
padahal bujur nu nyieun ulah.
Jadi naon hubunganna bujur jeung beungeut Naha dulur,?
hitut bisa ngabatalkeun wudu?
Jiga paantel kulit jeung awéwé waé.
Jigana aya hubungannana awéwé jeung hitut.
Kuring baheula pernah ngalaman hitut hareupeun awéwé, éra pisan karasana.
Tapi kuring baheula can ngarti naha bet éra, padahal éta awéwé lain kabogoh.
Tapi lamun jujur mah kuring embung hitut hareupeun awéwé mah.
Kuring leuwih milih ngabodor teu dikeprokan tibatan kapanggih hitut ku awéwé mah.
Ayeuna mah urang nyarita nu lian, mudah-mudahan teu balik deui ka carita nu aya pakuat-pakaitna jeung hitut.

Geus sabulan leuwih si Abud jeung Néng Mia bobogohan.
Antukna mah ayeuna kuring jadi leumpang sorangan balik kuliah téh.
Si Abud beuki léngkét pisan ka Néng Mia. Jiganamah “tiada hari tanpa Mia”, atawa “hidup tanpa Mia bagai kopi hitam terinjak Sodikin.”

Tapi kuring teu tiiseun teuing, da masih aya radio warisan almarhum aki kuring.
Tibeurang nepi ka peuting radio digeder.
Lamun kabeneran béak batu batréna, kuring sok nginjeum batu batré jam dinding di masigit.
Lamun geus béak pisan, cenah batré kudu di poé atawa di pékprék maké batu bata.
Béjanamah sok tokcér.
Tapi éta ogé ngan kapaké sakeudeung.
Antuknamah di poé deui handapeun gantar.
Tapi kuring strés nempo batu batré nu di poé dipodolan hayam.
Tapi giliran dicoba, radio hurung ngagateng sapoé-sapeuting.
Kuring jadi bisa ngadéngé wayang golék nepika subuh.
Baé bau tai kotok saeutik mah, asal tong tai kotok wé nu bau batré.
Tapi émang kudu aya penelitian ti ilmuwan di Indonesia kunaon sababna tai kotok bisa ningkatkeun énérgi batu batré.
Ari nanya tai kotok dileubuan mah geus ka jawab ku Aki Asmi ogé, teu perlu diteliti deui, lin?
Tisaprak hulang-huleng sorangan, kuring jadi ngarasa bosen hirup, asa teu boga batur.
Rék bunuh diri, teu wani.
Rék néangan kabogoh, hambur biaya.
Soalna kuring mah geus yakin, duit bakal béak tapi awéwé tetep nampik.
Maenya kudu bogoh ka indung mah jiga Sangkuriang atawa Oedypus?
Saumur hirup kuring masih léléngohan.
Ras jadi inget boga langlayangan dina para.
Teu mikir panjang deui, kuring ngejat mawa kenur jeung langlayangan.
Kuring lumpat ka kulon, rék ngapungkeun langlayangan. Meungpeung angin gedé.
Karék gé dua méter langlayangan ngapung, kurunyung téh Ki Apud.
Solongkrong ngajak sasalaman.
Tapi teu kungsi lila murang-maring ka kuring, pajar téh tong langlayangan, sing éra ku umur.
Langlayangan dipaksa titah diturunkeun.
Langlayangan disoék-soék, ditincakan. Geus kitu mah ki Apud lumpat ka imahna.
Di palupuh imahna nungguan nini Apud bari ajrag-ajragan ngeprokan Ki Apud.
Sabelas-duabelas eta nini jeung aki téh, Bedegong.
Kungsi ogé baheula kuring dikerem di imahna, bari si nini maksa kudu ngajawab naon bedana palid ku “p” jeung valid ku “v”. Kuring harita teu bisa ngajawab.
Ayeuna giliran si aki nu harééng, teu puguh-puguh kalahka ngarujadkeun langlayangan kuring.
Kuring beuki stréss. Kuring ngarasa sirah hareurin ku masalah.
Can gé bérés strés, kuring narima gosip ti Nini Méméh yén si Abud jeung Néng Mia putus.
Geubeug téh kuring ngagebeg.
Can ogé dua bulan geus putus deui. Kuring gura- giru muru si Abud. “Bud, béjana manéh pegat jeung Néng Mia?”
kuring nanya bari ungsrak-ingsreuk.
Si Abud ngabalieur.

“Bud, naha bet putus sagala?”
kuring terus ngadesek.
“No komén.”
Ceuk si Abud teugeug bari buru-buru ngingkig. Beu, jiga sélébriti waé si éta ngomong kitu ka kuring.
Ngarasa di udag-udag waé ku kuring, si Abud mawa merecon urut lebaran.
“Manéh hayang paéh diancurkeun?” si Abud ngancam bari ngacungkeun merecon jeung korék api, “geus balik tong ngaganggu kuring! Kuring hayang sorangan!” si Abud katempona strés pisan.
tibatan mercon disundut, kuring balik ngéléhan.
Tapi kuring panasaran kunaon si Abud jeung Néng Mia putus.
Jiga wartawan, kuring terus muru informasi.
Sugan wé si Onah, adi Neng Mia, bisa méré info.
“Why, Onah? Naha lanceuk Onah putus jeung si Abud,,?”
“Muhun, Kang, saurnamah tétéh tos teu bogoheun deui.”ceuk Onah.
Ceuk carita Onah mah, tilu poé katukang si Abud nganteur Onah jeung Néng Mia ka ulang tahun babaturan Néng Mia. Karék ogé babaturanna manyun rék niup lilin, si Abud hitut tarik pisan.
Puguh wé barudak ngaburiak.
Béjana mah hayam diburuan oge ngilu barirak.
Acara jadi paburantak.
Néng Mia éraeun ku barudak sakelasna sok dipoyok boga kabogoh tukang hitut.
Néng Mia jadi éra bareng jeung si Abud.
Teu kungsi heuleut saminggu, Néng Mia mutuskeun si Abud.
Kuring sedih ngadéngé caritana.
Watir si Abud, lantaran hitut jadi putus jeung Néng Mia.
Batur mah putus téh lantaran teu disatujuan ku kolotna, atawa selingkuh, ieu mah putus lantaran hitut.
Geuning ayeuna mah horéng hitut gé geus jadi sumber disintegrasi.
Si Abud sobat kuring Jadi kuring moal nganteup manéhna sedih sorangan. Kuring tibaréto sagulung- sagalang jeung manéhna.
Tikamari kuring teu nempo si Abud ngaliwat kuliah.
Bisana mah sok nyampeur. Kuring datang ka imahna, indungna ceurik. Béjana mah si Abud geus teu daék dahar, teu daék mandi jeung teu daék adan di masigit deui.
Pagawéanna ngégélan suku korsi. Jeung murang- maring di kamar.
Malahan indungna gé geus teu bisa asup ka kamar si Abud, sok dikonci.
Katempo ku kuring dina panto kamarna aya tulisan:
YANG TIDAK BERKEPENTINGAN DILARANG MASUK.
Tapi da kuringmah boga kapentingan ka manéhna.
Kuring ngawani-wani keketrok panto.
Lila teu dibuka.
Ngadéngé sora kuring, panto dibuka.
Kuring sedih nempona.
Beungeutna culeuheu.
Buuk galing pajeujeut.
Gering kabengbat ku awéwé.
Bus kuring ka kamarna.
Kamar lir ibarat gudang barang, acakadut teu kaurus.
Dina tembok deukeut jandela, aya tulisan make spidol:
HATIKU YANG BEKU.
Dina kantongna ogé aya tulisan:
DIRIKU YANG LÈNGOH.
Kuring terus ngupahan jeung mapagahan manéhna, sangkan bisa dahar jeung mandi deui.
Sangkan daék kuliah jeung adan di masigit deui.
Sangkan bisa nalian anak hayam tatangga deui.
Kuring ngarasa haté si Abud buyatak pisan diputuskeun ku Neng Mia,
geus level digembrong laleur.
Geus hanyir.
Si Abud déprési.
Pagawéanna nanggeuy gado.
Manéhna pernah ngomong boga niat rèk bunuh diri.
Tapi ku kuring dipapatahan bébéakan malahan maké reperen filsafat jeung tasawuf plus hadist jeung buku La Tahzan.
Teu kagok kuring mere buku-buku fiksi tamba stress ka si Abud,
ti mimiti buku Edgar Allan Poe, Agatha Cristie, Ellerly Queen nepika buku Fredy S.
Teu poho kuring ngabélaan nyiar buku kumpulan carita Jose Saramago, Nadine Gordimer, Gabriel Garcia Marquez, Hemingway, Tagore nepika Puisi Gibran.
Tapi wayahna, Bud, kuring ngan saukur méré judul keneh.
Terus manéhna cenah boga niat rék abus géng motor waé mèh kabangbrangkeun.
Tapi ku kuring dicaram.
Alesan kuring mah,
kahiji si Abud teu boga motor,
kadua si Abud teu bisaeun naék motor,
katilu sawah haji Komar digaley munding geuring.
Kuring mah leuwih satuju si Abud ngilu géng DAMRI,
soalna jauh-deukeut ongkosna murah.
“Lamun hirup peurih kieu waé
mah, kuring mending milih jadi suung waé…”
ceuk si Abud rada pesimis.
Tapi kuring terus ngupahan si Abud.
Kuring ngajak manéhna
ulin ka dago, ulin ka unpad Jatinangor poé minggu isuk- isuk.
Méh teu éra teuing ulin teu jajan mah,
kuring duaan ngahaja udunan meuli kolor.
Kuring ngajak manéhna maénbal jeung barudak.
Teu lila tidinya, si Abud geus teu katempo sedih deui.
Manéhna geus bisa seuri.
Manéhna geus daèk dahar jeung mandi deui,
geus daék kuliah jeung adan deui.
Kuring atoh nempona.
Sakapeung manéhna masih murang-maring kénéh.
Eta gé lamun nempo jéngkol, cenah sok inget ka Neng Mia.
Si Abud ngomong masih bogoh kénéh ka Neng Mia.
Manéhna rék terus ngudag Néng Mia sangkan daék deui narima cintana.
“Kuring mah cadu mundur sacongo buuk, haram ngejat satunjang béas! Puah!”
si Abud meni sumanget ku rasa bogohna.
Ku sumanget- sumangetna, si Abud nulisan tembok kelas ku spidol beureum:
HIDUP MIA! HIDUP PERSIB!
Malahan opat poé deui boga niat rék megat Néng Mia di sakolana, rék nyatakeun deui cintana.
Si Abud ngabélaan meuli bonéka Doraemon keur engké méré ka Néng Mia.
Sakalian wé atuh jeung baling-baling bambuna, terus teundeun dina sirah pak lurah.
Tapi kuring bungah si Abud teu laér, sumanget deui.
Optimis.
Singgetna, si Abud megat, Néng Mia lumpat.
Duanana pada-pada keukeuh.
Si Abud keukeuh bogoh, Néng Mia keukeuh embung.
Tapi kuring bungah nempo babaturan teu éléhan jiga si Abud.
Manéhna terus ngudag haté Néng Mia.
Tapi saprak aya kajadian kasar ti Néng Mia ka si Abud, kuring jadi narik dukungan.
Malahan kungsi kajadian, Néng Mia rudet ngarasa dipegat jeung diudag waé ku si Abud, manéhna gogorowokan ménta tulung.
Antukna mah si Abud dikoroyok tukang ojég.
Untung kuring jeung babaturan masih bisa kénéh nulungan.
Geus téga pisan Néng Mia ka babaturan kuring.
Lain éta hungkul kajadian peurih téh.
Si Abud kungsi diciduhan ku Néng Mia bakating ijid pisan.
Kuring jadi cua ka Néng Mia.
Hayangna mah ngulub sirah Néng Mia.
Tapi anéhna téh si Abud tara malik ngambek
ka Néng Mia. Manéhna mah sok kalah seuri.
Jigana lantaran bogoh nu gedé pisan ka Néng Mia.
Lamun kuring mah leuwih milih marmot tatangga katerap bronhitis batan diciduhan ku awéwé mah, batan dihina terus ku awéwé mah.
Geus teu kuat nempo babaturan dihina waé ku awéwé, kuring ngawani-wani nyarékan si Abud sangkan eureun ngudag Néng Mia.
Nasib geus jadi bubur, Bud. Ayeuna mah pohokeun wé awéwé haramjadol kitu mah.
DUNIA TIDAK SELEBAR CELANA DALAM.
Tapi si Abud keukeuh lieur ku Neng Mia.
Manéhna janji rék terus ngetrok haté Neng Mia sangkan daék narima deui.
Kuring gogodeg bakating ku héran.
Gening aya ogé jelema kawas kieu, Gusti…
Geus dua peuting ieu kuring terus mikiran lalampahan si Abud.

Tapi pikiran kuring pabeulit jeung omongan lanceuk kuring peuting kamari nu nitah kuring cuti heula kuliah.
Kuring dititah gawé di Jakarta, jadi buruh ngetik di kantor babaturan lanceuk.
Sabenerna mah kuring embung ninggalkeun lembur, tapi cenah gajina gedé. éta oge cenah ngaganti pagawéan Cep Boby nu keur geuring katabrak setum.
Ceuk béja mah Cep Boby sukuna potong jeung sirahna rengat.
Jigana pililaeun geuringna.
Kabeneran kuring boga kabisa ngetik.
Baé ngetik ku dua curuk gé, asal gancang jeung rancagé cenah.
Dua poé geus bérés ngurus sagala rupa, kuring isukna mangkat ka Jakarta.
Si Abud bangun nalangsa nempo kuring mangkat.
Tapi kuring sakeudeung ngahibur manéhna.
Kuring janji rék mawa duit loba ti Jakarta.
Si Abud nyuuh ka Kuring ulah ninggalkeun manéhna.
“Kuring euweuh batur ngobrol.
Kuring euweuh batur curhat.
Indung kuring mah teu ngartieun diajak ngobrol sual hiburan kontemporer mah.”
Pokna semu ngaheulas.

“Bud, kuring mah sakeudeung.
Kuring rék ngudag duit heula.
Geus loba duit mah urang duaan jaga bakal bagja.
Salila kuring euweuh mah, ngobrol wé jeung calana.”
Cekéng téh ngaheureuyan.

Lima jam kuring nepi ogé ka Jakarta.
Kakara ayeuna kuring incah jauh ti lembur.
Hareudang geuning Jakarta téh, teu kawas di lembur nu tiis ceuli hérang panon kénéh.
Kuring kudu bisa jaga diri cicing di lembur batur.
Tong culangeung, tapi tong éléhan.
Sanajan di lembur batur,
henteu ganti pileumpangan. Ieu mah itung-itung pangalaman wé,
tong jiga Ki Duyeh, ti ngongkoak nepi ka ngungkueuk masih cicing dilembur, dagang surabi saumur-umur.
Euweuh pangalaman anyar.

Poé isukna kuring geus kudu langsung gawé.
Teu pira ngetik laporan sapuluh halaman unggal poé, ditambah ngajumlah-jamléh duit,
kuring diburuhan saratus rébu.
Saminggu wé kali saratus rébu, lumayan bedus.
Lanceuk kuring omat-omatan nitah kuring nabung.
Sabalikna kuring ogé omat- omatan ka lanceuk kuring supaya tong ménta duit.
Kuring keur hayang pelit.

Teu karasa geus sabulan leuwih kuring gawé di Jakarta.
Duit beuki numpuk waé.
Bayangkeun wé si Bos méré duit saratus rébu unggal poè.
Untung wé dahar sapopoé mah aya jatah ti kantor.
Kuring geus hayang buru-buru ka lembur.
Kuring rék ngeureuyeuh nabung keur nuluykeun kuliah deui.
Kuring inget tibaréto hayang meuli hapé.
Geus teu kuat hayang meuli hapé Nokya.
Kuring hayang nelpon si Abud di lembur tapi pasti manéhna can bogaeun, soalna hapé mah nyieunna lain tina taneuh sumur.
Kapikiran ogé rék meuli skripsi.
Ah, haram kétang.
Kuring mah leuwih milih indit ngarit poé jum’at batan kudu meuli skripsi mah.

Sok jadi inget ngomong skripsi tèh.
Tibaheula kuring jeung si Abud guligah mikiran skripsi.
Kuring duaan ngadon kukurilingan néang judul nu alus.
Kuring pernah boga judul

hadé:
RADIKALISME AGAMA DALAM PERSPEKTIF TRIO MACAN.
Tapi heuleut sabulan diganti deui jadi:
BERAS IMPOR DALAM PANDANGAN SAYA SEKELUARGA,
atawa leuwih heded lamun dibalik:
SAYA SEKELUARGA DALAM PANDANGAN BERAS IMPOR.
Kuring bingung milih judul.
Ari Si Abud mah cenah geus manggihan judul keur skripsina:
HUTANG PROFETIK; SEBUAH INTEGRASI- INTERKONEKSI MARXISME DAN WASIAT KAKEK SAYA.

Ah, kuring mah can bisa nyieun skripsi lamun can aya léptop.
Tapi, lamun duit tabungan aya leuwihna kénéh, kuring ogè hayang meuli léptop.
Eta gening komputer nu jiga jojodog.
Kuring jadi inget, baheula keur di SMA boga babaturan sakelas pindahan ti Jogja.
Manèhna kamana-mana mamawa léptop.
Kungsi ulin ka imah kuring mawa léptop.
Manehna kasohor tukang molor, wajar we da tukang melong komputer.
Kuring riweuh nyangu, manéhna mah lalajo video dina léptop.
Meni nyantéi pisan.
Kungsi ogé léptopna tinggaleun di dapur, ku nini kuring kalahkan dipaké talenan, di paké nyiksik bawang.
Sugan wé lamun pareng meunang rijki gedé, jaga kuring bisa meuli léptop.
Geus hampir dua bulan kuring gawé, Cep Boby bejana geus cageur.
Isukna kuring geus bisa balik deui ka lembur.
Di tengah jalan, kuring balanja heula keur bawaeun ka lembur.
Kuring meuli baju keur indung.
Teu poho dahareun keur bebenyit.
Kuring ogé inget ka si Abud. Kuring meuli roko sakaradus.
Teu poho meuli kopi hideung.
Soalna si Abud mah embung ngaroko lamun euweuh kopi.
Béda jeung kuring, kuring mah embung ngaroko lamun euweuh seuneu.
Kuring ogé meuli baju koko jeung calana sontog keur siAbud.
Keur bapa kuring mah meuli sarung, kopéah jeung kaca panon hideung, mèh katempona gaul jeung ginding.
Keur indung meuli kurudung jeung mukena.
Kuring oge meuli baju loreng tantara keur Ki Asmi,
kokolot nu geus dianggap dulur.
Sakalian meuli baju Spiderman keur incuna, si Abraham Entay.
Ngahaja meulina dua stél, bisa parebut jeung Ki Asmi.
Kuring bungah bisa balanja keur kolot jeung dulur.
Tapi kuring embung kokomoan balanja, soalna lalampahan masih panjang, dulur leutik masih riab.
Can tangtu kahareup masih bisa ngala duit deui.
Tapi kuring kahareupna boga kahayang ngebebenah imah jadi tilu umpak, panghandapna mah baé kolong keur hayam saré.
Sakuriling imah rék dipinuhan ku wésé umum mèh mangfaat ka urang lembur.
Intina mah ngaminimalisir oknum masyarakat nu sok ngadon setor eusi beuteung dipipir imah.
Lamun usum pemilu mah, wésé bisa dijadikeun kamar suara.

Jam 12 beurang kuring nepi lembur.
Di imah jempling.
Sakeudeung sasaréan dina korsi tengah imah.
antukna mah ngan ukur molotot teu bisa saré.
Da barudak badeur tingkalacat luhureun korsi ngaganggu kuring.
Piraku kudu dibéré racun beurit mah méh lalindeuk.
Geus asup adan asar kuring mandi.
Tadina mah hayang panggih heula jeung kolot rék prosési mere oléh-oléh, tapi jigana can baralik ti sawah.
Kuring dandan ginding maksud rék nepungan si Abud.
Geus sono.
Oleh-oleh keur manehna geus rapi di kantong kérésékan.
Saeutik disemprot parfum anyar.
Jigana si Abud atoh pisan narimana.

Imah si Abud sarua jempling.
Kuring keketrok bari héhéotan.
Ngahaja maké kaca panon hideung méh si Abud pangling.
Teu kungsi lila, panto muka.
Nyampak indung si Abud ngabanghinghik ceurik.
Haté kuring ngadadak teu genah karasana…
Langit lénglang. Kuring nangtung lila di jalan.
Ngadégdég nahan eungap.
Ngarasa teu bisa nanaon. Pikiran geus barirat ka mana mendi.
Haté asa dibintih kasedih.
Haté asa ditindih kapeurih.
Kuring nempo langit ujug-ujug baseuh.
Kuring nempo panon poé kokolébatan.
Kuring nempo lalaki leumpang di jalan gedé teu maké calana.
Sirahna dibuntel ku calana sorangan.
Awakna kuleuheu teu kaurus.
Sandal capit digantungkeun dina beuheung maké tali rapia.
Kadéngé manéhna ngahariring.
Teu kungsi lila manéhna ngarandeg, ngagantungkeun calana dina pager.
Kuring ngadéngé manéhna ménta hampura ka calana sorangan.
Ti belah kulon barudak leutik nyurakan bari nakolan kaléng. Manéhna seuri.
Manéhna ceurik. Manéhna ngamuk.
Manéhna ngagorowok nyebut ngaran awéwé.
Kuring teu kuat nahan cimata.
Teu karasa cimata haneut seukeut dina pipi…….p

Serat asih tiArafah

Ku Étti RS

Assalamualaikum warohmatullohi wabarokatuh,
Mugi Allah nangtayungan urang duaan tina bahla tur codéka.
Salira percanten teu, ieu serat dianggit sabada abdi napakuran langit? Tengah wengi nalika simpé tanpa tepi, abdi nyaring kageuing kunu ngirining. Sihoréng kirining asih ti Salira,ngageuingkeun abdi pikeun sujud ka Mantennana mangsa tibra.
Tamat solat, na pangémut bet ngolébat kilat langit. Abdi ngalong tina jandéla, hoyong ngantebkeun rasa, hoyong padungdengan na peteng peuting.
Neuteup kaluhungan Maha Karya Anjeunna, ras ka diri nu laip tanpa tanding tapi sok agul ku kaluhungan rasa cinta, rasa nu teu wéléh ngayun-ambingkeun haté urang.
Lajeng émut kasalira, teras nyerat hoyong naros naha leres rasa urang sapagodos, naha enya rasa tresna mapakan karya Anjeunna.
Kacipta teu, harita tirisna taya tandingna. Hawa téh ku nyecep pisan, nyulusupkana sungsuam;maragatkeun tulang-tulang. Kampuh ngan mampuh meruhkeun ibun, tiisna tetep nyaksrak saawak-awak. Subhanallah! Nalika kasawang raraysalira, tiris téh ilang dadak sakala, rasa nyecep kasilep kangen. Ku pangémut, éta pisan kaluhungan rasa cinta téh.
Cobi lenyepan, apan rasa cinta gé ciciptan Mantenna nu dipaparinkeun ka manusa kalawan puguh mangsana tur puguh ka saha-sahana.
Gusti Allah maparin rasa asih téh teu sagawayah. Buktosna, rasa cinta urang teu dirarancang ti anggalna, bet ujug-ujug renung sirung-sirung gandrung. Bibit-bibit asih teu tiasa disapih, malah ngancik na sanubari.
Kalih ti éta, saéstuna asih abdi mung tumerap ka salira, teu tiasa dialihkeun ka nu sanés. Sanggem abdi mah, éta téh luhung, ahéng, ajaib!
Duka sabaraha lami abdi neuteup langit téh. Ébat sotéh wiréh ngupingnu ngaos ti pondok palih wétan, rupina mah salasawios santri nu mulih tahajud diteraskeun maos Quran.
Kakupingna mah santri istri, sorana halimpu ngusapan kalbu.
Ari nguping nu ngaos téh sok émut kana és ém és ti salira:Aini, kaéndahan ayat Quran nu digalindengkeun kalawan hadé, bakal mampuh ngaruntuhkeun tangtungan; kalebet ngirut duriat.
Sapertos dongéng Aa Gym, saurna téh anjeunna kataji ku Téh Ninih waktos ngadangu Téh Ninih ngaos Quran, nya tangtosna gé sanés mung saukur ngaos tapi ngaos nu hadé, leres lafad sareng mahroj tur galindengna matak tingtrim.
Pami émut kana éta és ém és téh abdi sokasa leutik, rumaos teu tiasa maca Quran sakumaha nudi gambarkeun ku salira;bujeng-bujeng kana halimpu tuda ngalafadkeunana oge abdimah sakapeung teu merenah.
Duh, naon pikatajieunana diri abdi kanggo salira.
Pangulinan abdi mah café, karaoké, bioskop, sareng panggung pintonan; taya lolongkrang pikeun diajar maca Quran nu hade da wangsul téh sering wanci peuting jempling . Janten, perkawis daya irut mah rupina sanésku tiasa ngaos waé. Buktosna, salira kataji sanés kumargi abdi nyari maca kalam Ilahi.
Puji sukur ka Nu Maha Agung abdi tepang sareng saliranu teu kendat maparin panggeuing diri. Ngalangkungan telepon nu teu towong, dina alarem kangen saban sonten, dina misscall sono saban lohor; dina kirining asih saban wengi, dina és ém és nu mépéndé haté, salira teu bosen ngémutan sangkan abdi teu hilap netepan. Abdi bagja dipitresna kusalira, abdi reueus dipideudeuh, abdi ajrih dipiasih. Bagja rajaning bagja nalika salira ngawitan nyebat ‘aini’.
Bagja awor sareng éra-parada. Naha payus abdi disebat ‘aini’, ‘biji mata’, ‘buah soca’ atanapi ‘kembang soca’? Raraosanmah éta sesebatan téh matak sesebitan ati, asa luhur teuing, asa éndah teuing.
Abong salira nuju kataji, maparin nami téh kaleuleuwihi.
Alam wuwuh mongkléng, taya gurat sumirat di langit; nanging ati hurung ngempur hibar sumirat duriat. Damar sewu parentul minuhan kalbu, kalangkang salira ngahibaran palataran rasa; ieu, hiji buktos kaahéngan cinta téa.
Dina jempling peuting taya keueung margi diréncangan kugeter kangen salira tika tebihan.
Asih salira ka abdi karaos éstuning wening, sanés asih nu palidku birahi, nanging nitis tina rasa welas lir welas asih Nabi Isa ka umatna.Kanyaah salira disarenganku sabar lir sabar Nabi Ayub tumampi takdir. Kadeudeuh salira dibeungkeut kateuneung lir teuneung Nabi Musa nanjeurkeun syiar. Duriat salira disimpay héman lir héman Nabi Muhamad kapara garwana
Angin ngagilisir mipir kulit.Hawar-hawar palih kalér sora dzikir, bet gumeter kana angen. Asa geter kaNu Langgeng waktos husu turut wukuf, asa rasa anu léah waktos sumerah di Arafah.
Subhanalloh, cinta téh rasa nu pangkawasana margi mampuh meruhkeun rupining rasa:, rasa ceuceub janten deudeuh, rasa geuleuh janten geugeut, rasan géwa janten tresna, rasa sirik janten asih, rasa sombong janten sono, rasa keueung janten ludeung,rasa marudah janten pasrah, adigung janten tawadu.
Ahéng ! Cinta nusétra ngawujudkeun rasa tur geter nu bedas ngorédaskeun kabedang.
Nalika urang sami-sami kapentang gondéwa tresna, Abdi terang cinta salira éstuning nyacas tur bodas; ogé salira uninga, duriat abdi kiat tur natrat.
Antawis urang sami ngangken yén rasa kangen sami-sami nganteng, nanging mung Mantenna nu wenang mahat-maheutkeun kahoyong tur kakeyeng urang.
Percanten teu, abdi anteng ngeyong tineung dugi ka adzan ngagalindeng. Sabada ahir kalimah takbir, abdi sadar yén hariring cinta mekarnu ku urang digelar kasengker ku tembang gahar: salira baris nyandingkeun ceungceuman nu tos lami ngantosan. Kantenan turih jamparing asih téh teu kinten peurih.
Dina leresan ieu bet aya rasa hangham ka salira, naha di salira gé sami ngancik rasa peurih?
Sanaos batin salira kaseuit tangtos mung sakolépat da geuning pameget mah arang ngumbar batin kumalayang. Pameget mah langkung tapis ngolahkeun pikir tinimbang ngolahkeun rasa, ari perkawis cinta kapan seuseueurna mah perkawis rasa.
Abdi ngartos naon margina salira milih rabi tanpa asih, margi salira langkung ngajungjung sawarga tina dampal sampéan indung.
Wilujeng jungjunan. Mugi urang dipaparin Asih Nu Tanpa Tanding.
Wassalam.
Dayeuh Pangreureuhan,Januari 2006

——————————

Serat katresna kanggo Salira

Sakatampina ieu serat, mugia salira aya dina ginanjar kawilujengan.
Moal boa salira tumanya,aya naon lalaki nu geus lawas kahalangan mangsa bet ujug-ujug nyuratan?
Leuheung keneh tumanya kitu mah,da nu di pikahariwang téh:Surat ti saha ieu? Saha ari Asép Ruhimat téh? Leuh, tada teuing ieu haté nyérésétna.
Dua puluh opat taun katukang urang papisah téh, Akang ka kulon (Bandung), salira ka wétan (Cikembulan), puseur kabagjaanana mah apan di Tasik salila kurang leuwih dua taun.
Ah, Akang mah moal poho,ngaran anjeun Siti Mulyani.Dedegan jangkung lenjang,kulit bodas dipasieup ku karangnu nyéngcélak dina angkeut beulah kénca.
Ari sesebutan, babaturan salira méh sa asrama (Asrama SPG di Dadaha Tasik) nyebut ka anjen téh Siti,  Béda da Akang mah apan sok Yani atawa Yan; baé.
geulis.cek Akang harita, basa hiji waktu ulin ka Salopa.
Méméh ngajawab. Kaaahh aya naon, Kang? Gelenyu mah geus miheulaan, imut nu matak kareueut. Kitu kabiasaan salira, méméh ngajawab téh sok ngagelenyu heula.
Matak deungdeuleueun jeung dédéngéeun tug nepi ka ayeuna.
Duka naon rusiah nu aya di diri Akang téh.
 Enya, rusiah pangna harita salira daék tug dugi mika geugeutna jeung Akang. Da ceuk saréréa ogé dedeg katut rupa Akang téh taya pulunganeunana. Malah jangkung gé apan méh ganjor lima sénti, komo mun pareng salira maké sapatu jéngki, sok matak éra ku nu nénjo, pangpangna mah Akang sok asa jadi pohara pendékna.
Kungsi sakali mangsa Akang nanya ka Euis, batur sakamar jeung sa asrama salira anu urang Salopa téa,  Is, bener kitu Yani téh bogohna ka Asép?.naha asép maké nanya kitu,. Batan ngajawab mah, Euis harita kalah malik nanya.Hayang ngécéskeun saenyana mah pangna Akang tumanya kitu ka Euis téh, tapi ari dipikir-pikir asa leuwih pas upama langsung tumanya ka salira.Ngan hanjakal  tepi ka ieu Akang nyieun surat, éta pananya téh teu kungsi kedal.Saban tepung hayang sapok pokeun, tapi teu pok baé. padahal mah éta téh penting keur Akang mah, sieun salira ukur bogoh pupulasan.
Tapi, ah,piraku da karampa ku rasa batin ogé yén salira bogoh enyaan.
Malah apan kalah salira anu  miheulaan nanya, sari-sari cangcaya ka Akang. 
Kaduhung puguh salila urang hubungan téh teu kungsi silaturahmi ka ibu-rama Yani. Atuh lapur tepi ka urang pisah ogé teu apal di mana panganjrekan salira. Semet apal ngaran tempatna baé, Cikembulan. Pajar teu tebih ti Pangandaran, cek salira harita.Persis na caket pasar, tangtuna ogé Pasar Cikembulan.
Kumejot tug ka ayeuna ogé hayang mapay raratan, tapi sok kandeg, sieun ku maonam.
Tapi Akang yakin, upama sakali waktu tepung jeung salira, rupa jeung dedegan salira moal tepi ka pangling. Najan, pastina ogé,  salira geus reuay budak, jiga Akang baé ayeuna.
Ari pareng Akang piknik ka Pangandaran sok imeut niténan istri-istri nu aya di ditu.
Enya, sugan jeung sugan tepung jeung salira. Sugan waé,  cek haté. Yani keur ngasuh budakna ulin di basisir.  Leuh, kacipta, boa leuwih éndah tepung ayeuna batan dua puluh opat taun ka tukang.
Hayang teuing urang duaan mulangkeun panineungan ka mangsa-mangsa ka tukang.
Tapi hanjakal, najan mindeng ka Pangandaran can pareng kawénéhan tepung.Kungsi sakali mangsa Akang tumanya ka ombak laut nuting jelegur, batu karang nu ngajegir, jeung ka guha nu meredong poék.maranéh kungsi nénjo yani ngulampren kadie??.
Kabéh ogé nga bigeu, taya nu ngajawab.
Padahal Akang yakin maranéhna kungsi kaanjangan ku salira.
Kitu deui basa ka Pasir Putih,sabab yakin salira kungsi ka dinya, ti mimiti kikisik, lambak nu ting siriwik noelan bitis, tug ka tangkal nu dahanna nyodor ka laut di lelekan, lapur taya nu méré raratan.
Ana dipikir-pikir, enya geuning Akang téh ka bungbulenga nana.
Harita ukur bisa nyipta-nyipta yen salira kungsi ngabring jeung barudak kalebah dinya.Hayang sajung jungeun Akang ka Cikembulan, da cek salira ogé teu tebih ti Pangandaran téh.Jeung hamo bireuk mun nanya ka urang di dinya ogé, da apan salira mah asli lahir di dinya.
Tapi nu teu kacipta téh upama tepung jeung salaki Yani, kudu kumaha Akang nyarita. Sieun kalah jadi bancang pakewuh, ngaganggu kana katingtriman jeung kabagjaan salira.Mangkaning, inget kana omongan Euis harita, yén pohara ngunek-ngunekna salaki anjeun ka Akang harita.
Cek Euis kénéh, harita salira kungsi ceurik midangdam Akang,saméméh dirapalan téh. Pajar hayang pendak heula najan ukur sakocépat.
Deudeuh teuing geulis  'hampura Akang. Salira, cek béja anu tepi ka Akang, nikah sasat kapaksa sabab Akang teu kedal omong nu bisa jadi cecekelan salira.
Atuh bisa di cindekkeun, salira nikah téh sabab keuheul ka Akang.
Enya, rumasa, Akang teu kungsi nunda carita.
Tapi Yani kedah terang pangna Akang kitu, lantaran harita Akang keur nyanghareupan kuliah anu sakitu tangelna.
Enya, apan kakara gé tingkat hiji harita téh, ari salira sabada lulus ti SPG téh apan langsung diangkat pagawé nagri.
Teu, teu rumasa niat sulaya.Jeung, teu rumasa mutuskeun deuih. Cindekna, tepi ka ayeuna ogé urang duaan teu kungsi mutus keun hubungan.
Éta di antarana pangna duriat Akang tugka ayeuna teu daék pegat, duka ari salira mah.
 Ah,boa-boa salira mah 
Harita,saréngséna ujian semester Akang ngahajakeun mulang ka Tasik.
Barang jol, bibi Akang hariweusweus, cenah kadatangan tamu lalaki urang Pangandaran, ngangkenna pisalakieun Yani.
Nepikeun talatah majar Akang tong nga ganggu sabab moal lila deui salira baris rumah tangga.
Malah, cek bibi kénéh, Yani gé geus dua minggu mulang ka Cikembulan. Minangka buktina, éta lalaki anu ngangken pisalakieun salira téh mikeun bungkusan nu eusina jékét almamater anu kungsi ku Akang di anggo keun kasalira.
Hese nerang keunana kumaha kaayaan haté Akang harita. Seug komo taya iber heula ti salira.
Ah,tungtung na mah tamaha waé kana nasib. Kacipta kusalira ogé,  geus diimpleng baris tepang, ari heg kalah tepung jeung kaheneg,kakeuheul, jeung kakuciwa.Teungteuingeun geuning salira téh. 
Teu kuat harita kénéh Akang mulang deui ka Bandung.
 Salila dina béca nuju ka terminal, kabayang kaayaan asrama tempat panganjrekan salira. Kabayang korsi paragi diuk Akang jeung salira diruang tamu.
Kabayang kamar salira anu geus kosong lir kosongna batin Akang harita.
 Kabayang tempat-tempat anu kungsi kasaba ku urang duaan. 
Di Imeut imeut taya nu kaliwat. 
Untung na ti Tasik téh geus rada poék, jadi taya nu nangenan panon Akang juuh ku cipanon.
Lila Akang teu mulang ka Tasik,babakuna sieun kasuat-suat.Malah harita dina haté aya patékadan moal balik deui.
 Ari heg enya, Akang ayeuna meunangkeun urang Majalaya tug nepi ka galituk ku budak, atuh taun kali Akang mulang ka Tasik deuih.
Lamun téa mah Alloh mareng keun urang patepang,bisa jadi batin urang duaan hayang mulang deui ka mangsa katukang.
Atuh moal boa kasono téh baris tamplok ngagulidag, hal anu lumbrah.
Ngan, poma tong aya harepan bisa ngahiji sabab geus beda mangsa jeung kaayaan; kabagjaan urang baheula can tangtu bisa sarua jeung ayeuna. 
Eta sababna, lalakon hirup urang duaan, urang sidem baé.  
Tapi, najan kitu, katresna jeung duriat nu teu kungsi pegat mah taya lepatna mun ku urang duaan terus dipageuhan,dipatri dina haté kalawan teu diucah-acéh ka batur hirup ayeuna.
 Sakieu waé surat katresna ti Akang, mugia salira aya dina kabagjaan, ginanjar kawilujengan salalamina. Amin ya robalalamin 

Cimahi 24 Nopember 2004

nu mikasonona

[Asép]
Kénging: Asep Ruhimat

Santri jeung Pulisi

Dina riungan di bumina mama ajengan, hiji santri gawéna ngan hulang-huleng sajeroning ngabandungan katerangan ti guruna.

Ceuk ajengan: " Mun hayang
meunang kabagjaan, urang kudu terang kana alamat Alloh.
Ngajugjug alamat Alloh mah aya dina raraka'atan solat.

Sok geura urang tataan :
Isa 4 ...
Subuh 2 ...
Lohor 4 ...
Asar 4 ...
Magrib 3 ....

Geuning babari nginget-ngingetna, ceuk éta santri gegerendengan
sorangan
Barang nepi ka imah, gutrut
wé éta santri téh nulis surat :

"Kahatur Gusti Alloh di 42443 .......

Nun Gusti, ieu abdi seja dumeuheus ka Salira. Nepangkeun, abdi téh
hamba Salira nu teu kinten leketkeun dina ngalaksanakeun ibadah.

Siang wengi teu weléh sumujud,
babakti masrahkeun raga sakujur.

Abdi mah tos teu ngémutan haliah dunya.
Éstuning madepkeun diri
sagemblengna ka Salira.

Nanging, dina waktos ieu mah, rumaos abdi téh nuju gaduh karerepet.

Eta, patali sareng hahargaan nu nérékél. Katambih pun anak nu cikal, ayeuna tos sakola.
Saur guruna kedah énggal-énggal méréskeun bayaran
sakolana.

Tah, ku kituna, ngalangkungan ieu serat, abdi seja mundut sih piwelas ti Gusti. Teu ageung, mung 100 rébu.

Hatur nuhun
sareng diantos waleranana.

Baktosna, Santri nu teu weléh babakti
........."
.
Sup wéh éta surat téh kana amplop.

Gidig ka kantor pos, nikreuh ti imahna kénéh.
Tapi kantor pos geus tutup, nya sup wé kana kotak pos. Ngan lantaran neundeunna rusuh, surat téh dapon
néwél, atuh pluk wéh murag ka jalan.

Teu kungsi lila gurudug pulisi duaan datang kana motor. Satadina mah ngudag anu ngalanggar lalulintas.
Reg lebah kotak pos eureun bari culang-cileung.

"Bieu mah siga mubus ka kantor pos si kasebelan teh ," cek nu saurang.

"Lain, ngabiur ka ditu!" walon baturna.

"Ka kantor pos. Déwék inget kénéh jelemana, maké jékét beureum.
Éta tuda ngajalankeun motor téh mani laun pisan, nepi ka teu bisa nyusul."

"Keun baé atuh, pira gé ngalanggar teu maké hélem. Sigana urang dieu ".

Ceuk eta dua pulusi padu omong.

" Ké ... ké ... ké ... ari éta naon euy ?"

cék nu hiji bari nunjuk kana surat.

"Surat euy, sigana murag tina kotak pos, teu bener ngasupkeunana.
Cik urang asupkeun deui..." cék baturna.

Kop kana surat, méméh diasupkeun téh dibaca heula.
Nyéh seuri sorangan.

"Anéh ieu jelema. Nyuratan ka Gusti Alloh. Cik urang buka..." bari gereyem dibaca.
Baturna milu maca.
"Jelema setrés sigana mah. Geus poékeun.
Cik béré atuh..."

"Béré naon?"
 "Asupan duit ... pira
saratus rébu."

"Teu boga... ngan boga 75 rébu...."

"Bae, saayana wé biken ... jajapkeun ka imahna bari balik ... karunya euy
sigana manéhna keur butuheun pisan"

Pabuburit éta dua pulisi téh
nganteurkeun amplop ka imah santri.

"Jang, ieu aya surat ti Gusti Alloh" Ceuk pulisi.
" Hatur nuhun pa .. " ceuk santri

"Alhamdulillah, nuhun tos diwaleran.
Ceuk Santri di na jero haténa, bari bus ka imahna.

Gancang si surat téh dibuka. Terus kerung bari mikir.
Teu nga engkékeun deui, gutrut wé manéhna nulis deui surat :
.
"Gusti ... hatur nuhun kintunanana parantos katampi ...

Mung aya pamundut ti abdi ... ka payunna mah teu kénging dititipkeun ka pulisi ...
Geuning dipotong 25 rébu..... "

Wilujeng wengi diary

PEUTING téh teuing kusimpé,jungjunan, peuting nu malidkeun panineungan tadi beurang.
Kalangkang urang duaan, lalampahan urang duaan, jungjunan,
kumayang deui dina ingetan! Basa urang ngambah katresna, basa mulang ti kota rek kaBolenglang, basa nganteur salira mulang, ébréh némbongan.
 Harita langit soré béar marahmay, jomantra atra lénglang. Sang surya leuleuy sorotna, nyaksian urang nungaléngkah paduduan di jalan satapak, jalan numeuntasan pasawahan.
Léngkah téh teuing ku anca,manjang keun lalampahan,ngarah henteu gancang-gancang cacap.
Da kitu mun haté kebek ku cintamah,rasa kaancikan hèabna sungkan papisah, dunya ulah hayang mituray, waktu kudu tunduk ka nu keur patuyun-tuyun.
Ulah ganggu, teu kaci mun nyisikudi.
Harita..., ah, aya ku éndah salira meulitkeun asih kana ati, ku harewos nu haroshos.
Kang, cinta téh éndah, nya?
 Lir sajak leubeut ku majas,
 lir langit taya tutugan,
 lir béntang baranang,
 lir kembang arum ambeuna. Cinta urang mugia manjang kasubaya rumah tangga!
Sora salira dina héab na napas, lir angin nu rintih, tintrim, niis keun batin.
Haréwos salira sumarambah kana bayah, matak tigin dina asih, palias rék jalir jangji.
Mugia niat salira, hayang cacap ka rumah tangga, masing kateda Ku Nu Kawasa.
Léngkah ngarandeg di hiji mumunggang peuntaseun sawah.
Urang calik sisi gawir,paduduaan, reureuh sakedapan,nyawang sawah ti mumunggang.
Salira muragkeun mastaka dina taktak Engkang nu oyag ku hégak. Kembang eurih warna kapas katebak angina soré,ngaléngléong kakalayangan,terus eunteup dina rambut mayang salira.
Ku Engkang diusap dina hégak tresna nu jembar.
Jaga éta rambut téh bakal leubeut ku malati. Kembang papaés di taman sari para déwi,kembang lambang ka sucian para dayang,malati silib sajati ning asih, dironcé sina meulit dina sanggul salira.
Ah..,. jungjunan, asa nyeblak nyawangna.
Malati lambang kasucian asih bakal meulit dina korsi jatukrami,silib asih yén urang jadi rarabi, asih nu sumanding masing seungit siga malati,palias laas ku mangsa, paralun ka purba ku jaman.
Ah.., asa hayang geura tepang jeung jaga, tepangna cinta dina ijab kabul ngarapalan.
Jungjunan.., teuteup salira harita neuteup na amparan sawah. Cek salira, lalampahan cinta dina amparan rumah tangga lir patani nu miloma sawah, lir patani dalit jeung Nyi Pohacina.Temen wekel ngolahna, tulatén miara paréna,nyinglar hamana, ngagemuk nu di pelakna, nyieuhkeun manuk nu ngahélaranana, bari teu petot ngalirkeun cai kana kotakanana, tangtu bakal kapetik hasilna kaala buahna.
 Mugia sing kitu, jungjunan.
 Acining Pohaci aya di salira, Engkang mah kadar nu miarana, nu ngagemukna, nu ngajagana, nu nyeboranana.Engkang patanina, salira Nyi Pohacina.
Silih titip keun asih, silih talingakeun rasa, malah mandar buahna kaala, rasana kateda ku urang duaan.
 Nyawang langit ku rasa cinta,
 jungjunan.., éstuning teu karasa. Urang uplek silih teuleuman rasa, urang ngencarkeun katresna, kokojayan dina ulekan kanyaah. Ari wayah teu dipiroséa, terang-terang sang surya ngalayang murag ka jurang sareupna.
 Terang-terang layung geus hurung. Mancur lir emas sinangling, lir teja gumilang.
Éta sumirat layung,  jungjunan lir cinta urang duaan, hurung mancur ngahibaran sukmaning  asih! Harita tonggérét ngageuing lilir, nitah urang mulang kasarakan.
Mémang urang kudu mulang,kudu mungkas carita tresna poé éta. Padahal duriat masih ngawang-ngawang, asalewang mun paturay, najan paturay saheulaanan.
Jungjunan, urang ulah kamalinaan, bisi aya sandékala, da cenah, sareupna sok ulayaban. Bisi ngancik dina sukma urang duaan, temahna matak cilaka.Kapan cinta mah ngan semet subaya,semet paantel rasa. Ulah liwat tieta.
Ah..,. jungjunan, ngalayang deui dina ciptaan tadi beurang urang duaan, di kota sukan-sukan,ngebrehkeun cinta dina poé cinta.
Najan, cenah, éta carita budaya wétan, tapi da bongan urang keur silih cinta, éta mangsa ditarima, najan teu hayang sagalana ngiblat.
Lantaran sajatining cinta mah silih jaga.
Ari cinta sajati nyaéta nu teu silih hinis. Cinta urang mah aya dina kalangkang kaimanan, jungjunan.
Cinta asih sina suci, sina jadi cai talaga nu ngemplang hérang.
 Jaga ogé urang nuboga, sagalana jang urang duaan!  Ngarah cinta jadi bukti, teu jalir kana jangji, tetep tigin dina suci. 
Léngkah urang duaan najalan satapak, dianteur  kuhaleuang cinta.
Aya tembang,aya asmarandana,aya kawihnu ngusapan rasa.
 Harita hawar-hawar dina haté Engkang, aya tembang nuka cinda éndahna, tembangnu palias sumbang.
Haleuang éndah, nu baheula sok dihaleuangkeun di sakola. Lagu Layung Gandrung, rumpakana endah kacida, yasana Bakang Abu bakar.
Enya,. nya, jungjunan'  mun urang boga jangjang, meureun hiber paduduaan. Di langit nu paul urang pataréma cinta,maheut keun subaya.
Subaya cinta pikeun ngajugjugan alak rumah tangga.
Ah.., jungjunan, dinawengi ieu Engkang ngaherang, mapay keun deui panineungan tadi beurang. Beurang nu seungit ku kembang tresna, beurang nu caang ku sumiratna cinta. Keun waé picisan ogé, keun waé séntimental ogé, da baturmah moal ngarasa siga kumaha rasa urang harita.
Jungjunan.., sing tibra, sugan sukma kumayang, ngalalakon dina impian asih, hiji adegan cinta urang duan. Da Engkang mah asa guling gasahan,jungjunan! Émut waé kasalira.  Salira bet kapiraray baé.
Peun ah, Diary...
Geuning wanci tos janari

﹏
Kénging: usman supendi
﹏
Di salin tina kumpulan
Surat Cinta Pangarang Sunda